ملاحظات اخلاقي در احترام به استقلال بيمار و حق امتناع از درمان؛ گزارش موردي

Ethical Considerations in Respecting Patient's Autonomy and Right to Refuse Treatment: A case Report

يكي از موقعيت‌هاي چالش‌برانگيز در اقدامات درماني، زماني است كه بيمار، به‌طور جدي و مصرّانه، از درما‌ن‌هاي مدِّنظر پزشكان معالج، امتناع مي‌كند. امتناع از درمان، به شرط آگاهانه‌بودن، حق بيمار است؛ اما اينكه چنين حقي تكليفي اخلاقي را هم متوجه پزشك معالج مي‌كند يا خير، مسأله‌اي است كه در اين مقاله، به‌صورت موردي، در بيماري با تشخيص لوپوس سيستميك، درباره‌ي آن بحث مي‌شود. در اين مقاله سعي شده است بر ملاحظات اخلاقي در اخذ رضايت آگاهانه، با وجود امتناع بيمار از درمان، مروري اجمالي شود. در اين گزارش، با توجه به سن بيمار، اين‌گونه مي‌توان نتيجه گرفت كه هرچند بيمار ظرفيت تصميم‌گيري دارد، ازآنجاكه سن او كمتر از سن قانوني است و صلاحيت تصميم‌گيري ندارد، نمي‌توان امتناع او را از درمان پذيرفت و بايد بر اساس مصالح عاليه‌ي او و با كسب نظر قيم قانوني واجد صلاحيت، دراين خصوص، با درنظرگرفتن جوانب علمي تصميم‌گيري كرد.

One of the most challenging aspects of treatment is when patient seriously refuses the desired by treating physician. On the other hand, refusing treatment is a condition of the patient's right to be aware, but does such a right also imposes a moral obligation on the treating physician or not? This study discusses the diagnosis of Systemic Lupus Erythematosis disease. This article attempts to provide an overview of the ethical considerations for obtaining informed consent for a patient who refuses treatment. In this report, according to the patient's age, it can be concluded that although the patient has the capacity to make decisions, but because her age is below the legal age and does not have the authority to decide, her refusal to receive treatment cannot be accepted and it is necessary to make a decision based on the supreme interests of the patient with the opinion of a qualified legal guardian in this regard, taking into account the scientific aspects.