شماره ركورد :
1199288
عنوان مقاله :
تأثير تمرينات هاپينگ بر زمان شروع و ميزان فعاليت فيدفورواردي و فيدبكي عضلات منتخب اندام تحتاني در ورزشكاران داراي بي‌ثباتي عملكردي مچ پا در تكليف فرود
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Hopping Exercises on the Feedforward and Feedback Activity and Start Time of Selected Lower Limb Muscles in Athletes with Functional Ankle Instability in Single Leg Jump Task
پديد آورندگان :
ارجنگ, ساسان دانشگاه علامه طباطبائي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب‌شناسي ورزشي و حركات اصلاحي , باباخاني, فريده دانشگاه علامه طباطبائي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب‌شناسي ورزشي و حركات اصلاحي , بلوچي، رامين دانشگاه علامه طباطبائي - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه آسيب‌شناسي ورزشي و حركات اصلاحي
تعداد صفحه :
9
از صفحه :
42
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
50
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
هاپينگ , بي‌ثباتي عملكردي , مچ پا , الكترومايوگرافي
چكيده فارسي :
مقدمه: پيچ‌خوردگي عملكردي مچ پا، شايع‌ترين آسيب مفصل مچ پا به شمار مي‌رود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير تمرينات هاپينگ بر زمان شروع و ميزان فعاليت فيدفورواردي و فيدبكي عضلات منتخب اندام تحتاني در تكليف فرود تك پا در ورزشكاران داراي بي‌ثباتي عملكردي مچ پا بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 24 ورزشكار پسر داراي بي‌ثباتي عملكردي مچ پا (12 نفر در گروه شاهد و 12 نفر در گروه تجربي) شركت نمودند. سپس به گروه تجربي، تمرينات هاپينگ به مدت شش هفته و تواتر 3 جلسه در هفته داده شد و گروه شاهد به فعاليت ورزشي خود كه همان تمرينات منظم هفتگي (3 جلسه در هفته) بود، پرداختند. فعاليت الكتريكي عضلات پرونئوس لانگوس، تيبياليس آنتريور، گاستروكنميوس مديال، گلوتئوس مديوس و گلوتئوس ماكزيموس در حركت پرش- فرود، پيش و پس از تمرين هاپينگ در هر دو گروه ثبت گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون ANCOVA در سطح معني‌داري 05/0 > P مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: تمرينات هاپينگ پس از انجام شش هفته، تأثير معني‌داري بر زمان شروع فعاليت عضلات پرونئوس لانگوس و گلوتئوس مديوس داشت (001/0 = P)؛ در فاصله زماني 100 ميلي‌ثانيه، در ميزان فعاليت عضلات پرونئوس لانگوس (003/0 = P)، گاستروكنميوس مديال (005/0 = P)، گلوتئوس مديوس (001/0 = P) و در فاصله زماني 100 تا 200 ميلي‌ثانيه نيز در ميزان فعاليت عضلات گلوتئوس مديوس (001/0 = P) و پرونئوس لانگوس (001/0 = P) افزايش معني‌داري مشاهده شد، اما تفاوت معني‌داري در ميزان فعاليت عضلات گروه شاهد وجود نداشت (050/0 < P). در فعاليت عضلات تيبياليس آنتريور، گلوتئوس ماكزيموس و گاستروكنميوس تغييرات معني‌داري مشاهده نشد (050/0 < P). نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد انجام شش هفته تمرينات هاپينگ، باعث بهبود زمان شروع فعاليت عضلات گلوتئال و پرونئال و در نتيجه، افزايش عملكرد و اجراي سريع‌تر و توانمندتر حركات مي‌شود. بنابراين، در طراحي برنامه درماني براي افراد داراي بي‌ثباتي مچ پا، توجه به تمرينات هاپينگ ضروري به نظر مي‌رسد.
چكيده لاتين :
Introduction: The aim of this study was to investigate the effect of hopping exercises on the feedback and feedforward activity of selected lower limb muscles in single leg jump landing task in athletes with functional ankle instability. Materials and Methods 24 male athletes (12 in the control group and 12 in the training group) with functional ankle instability participated in this randomized clinical trial. Hopping exercises were given for six weeks, three times a week to the experimental group. The control group continued their routine exercise three sessions per week. The electric activity of Peroneus Longus, Tibialis Anterior, Medial Gastrocnemius, gluteus medius, and gluteus maximus muscles in the jump landing, before and after the hopping exercises were collected. Results The results of this study showed that after six weeks of hopping exercises, there was a significant effect on the onset of activity of the Peroneus Longus and gluteus medius muscles (P ≤ 0.001). There was a significant increase in the activity of Peroneus Longus (P ≤ 0.003), Medial Gastrocnemius (P ≤ 0.005), and gluteus medius (P ≤ 0.001) muscles in 100 milliseconds before the first contact of the foot on the ground. In addition, Peroneus Longus (P ≤ 0.001) and gluteus medius (P ≤ 0.001) activity increased significantly between 100-200 milliseconds after the first contact of the foot on the ground. However, no significant difference was observed in muscle activity of the untreated control group (P > 0.050). No significant change was recorded in the activity of the Tibialis Anterior, Medial Gastrocnemius, and gluteus maximus muscles (P > 0. 050).Conclusion Six weeks of hopping exercises seem to reduce the time interval before the onset of activity and increase the activity amplitude for aforementioned muscles in single leg jump landing in athletes with functional ankle sprain. Therefore, while planning therapeutic exercise programs for athletes with functional ankle instability, it may be beneficial to have a look at hoping exercises.
سال انتشار :
1399
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
فايل PDF :
8281074
لينک به اين مدرک :
بازگشت