ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﺨﻞ در اﺷﻌﺎر ﻏﻨﺎﯾﯽ ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﮥ ﺟﻬﺮم

ﺷﻌﺮ ﻏﻨﺎﯾﯽ در ﻟﻐﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آوازﺧﻮاﻧﯽ، ﺳﺮود و ﻧﻐﻤﻪ اﺳﺖ و در اﺻﻄﻼح ﺑﻪ ﺷﻌﺮي ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﻋﻮاﻃﻒ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﺨﺼﯽ ﺷﺎﻋﺮ اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﺎدﮐﺮد زادﺑﻮم و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﺷﺎﻋﺮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن و ﻣﻈﺎﻫﺮ آن ﻧﯿﺰ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. ﺟﻬﺮم ﺷﻬﺮي در ﺟﻨﻮب ﺷﺮﻗﯽ ﻓﺎرس اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎم آن از ﮔﺬﺷﺘﻪ در ﻣﺘﻮن ﮐﻬﻦ ﭼﻮن ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ، آﻣﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺷﻬﺮ را در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺟﻨﮕﻞ ﻧﺨﻞ ﻣﯽﻧﺎﻣﯿﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ اﻧﺒﻮه ﻧﺨﻠﺴﺘﺎنﻫﺎي اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺨﻞ و اﺟﺰاي آن در زﻧﺪﮔﯽ روزﻣﺮة ﻣﺮدم ﺟﻬﺮم، اﯾﻦ درﺧﺖ در ﺳﻨﻦ، آداب و رﺳﻮم، اﻋﺘﻘﺎدات و ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﺮدم وارد ﺷﺪه و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ درﺧﺖ و اﻣﻮر واﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎ آن ﻧﯿﺰ در ﺷﻌﺮ ﺷﻔﺎﻫﯽ و ﻏﻨﺎﯾﯽ ﺟﻬﺮم اﻋﻢ از واﺳﻮﻧﮏ، اﺷﻌﺎر، ﺗﺮاﻧﻪ و ﻣﺘﻞﻫﺎي ﻣﺤﻠﯽ ﻣﺘﻌﺪد ﺑﺎ ﮐﺎرﮐﺮدﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﺨﻞ و ﺧﺮﻣﺎ از ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻣﻬﻢ ﺷﻌﺮ ﻏﻨﺎﯾﯽ ﻋﺎﻣﯿﺎﻧﻪ ﺟﻬﺮم اﺳﺖ و واﮐﺎوي آن ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ذﻫﻨﯽ و رواﻧﯽ ﻣﺮدم اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ﺣﻀﻮر اﯾﻦ درﺧﺖ در ادﺑﯿﺎت ﻣﺤﻠﯽ و ﻏﻨﺎﯾﯽ ﺟﻬﺮم در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ﻧﻮﺳﺘﺎﻟﻮژﯾﮏ و ﺑﯿﺎن ﻓﺮاق و ﻫﺠﺮان و اﺣﻮﻻت ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺸﻮق اﺳﺖ.اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﺪاﻧﯽ و ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي ﺑﻪ روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺑﻪ واﮐﺎوي ﺟﺎﯾﮕﺎه و اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ درﺧﺖ در ﺷﻌﺮﻏﻨﺎﯾﯽ ﻣﺮدم ﺟﻬﺮم ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ و ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از آن را ﺑﻪ دﺳﺖ داده اﺳﺖ

no abstract