بررسي روايي و اعتبار نسخه فارسي پرسشنامه خودكنترلي در دانشجويان

فاقد عنوان لاتين

هدف پژوهش حاضر بررسي روايي و پايايي‌ پرسشنامه خودكنترلي بود. در اين پژوهش، از روش توصيفي استفاده شد. جامعه آماري پژوهش شامل دانشجويان دانشگاه جامع علمي كاربردي تهران در سال 1397 بودند كه 370 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب‌ شدند و فرم فارسي پرسشنامۀ خودكنترلي (تانجني، باميستر، بون، 2004) و پرسشنامه رفتار اخلاقي(تقي لو،2017) را تكميل كردند. براي تحليل داده‌ها، ابتدا داده ها با استفاده از تحليل عاملي تأييدي بررسي شدند. نتايج نشان داد كه شاخص‌هاي برازندگي در حد قابل پذيرش نبودند. سپس تحليل عاملي اكتشافي با رويكرد مؤلفه هاي اصلي براي استخراج مؤلفه هاي منطبق بر فرهنگ ايراني به كار گرفته شد كه در پي يافته‌هاي تحليل، دو عامل منسجم شناسايي و تحت عناوين كنترل تكانه (14 گويه) و قدرت ايگو (10 گويه) نامگذاري شدند و به ترتيب 19/20 و 12/33 از واريانس دركل آزمون را تبيين كردند. نتايج تحليل نشان داد دو مؤلفه كنترل تكانه و قدرت ايگو با يكديگر و با دو مؤلفه وظيفه مداري و مردم مداري پرسشنامه رفتار اخلاقي نيز به صورت مثبت و با مؤلفه خودمداري آن به صورت منفي و معنادار همبسته بودند. ضرايب همبستگي مؤلفه هاي اين پرسشنامه با پرسشنامه رفتار اخلاقي نيز نشانگر روايي آن بود. همساني دروني دو عامل كنترل تكانه و قدرت ايگو نيز به ترتيب معادل 0/81 و 0/75 به دست آمد. نتيجه‌گيري: با توجه به وبژگي هاي روانسنجي مطلوب اين پرسشنامه، توصيه مي شود روانشناسان مدرسه و مشاوران تحصيلي براي اندازه گيري خودكنترلي دانشجويان از اين پرسشنامه استفاده كنند.

فاقد چكيده لاتين