مطالعه كيفي موانع و مشوق‌هاي مراجعه بيماران ديابتي نو‌ع2 به مراكز بهداشت

Barriers and Incentives for Patients with Type II Diabetic Referring to Healthcare Centers: A Qualitative Study

مقدمه و هدف: يكي از مشكلات رفتاري در بيماران ديابتي شهر اهواز سطح پايين مراجعه بيماران به واحدهاي ديابت است. بنابراين اين پژوهش با هدف شناسايي موانع و مشوق هاي مراجعه بيماران ديابتي نو‌ع 2 به مراكز بهداشت از طريق مطالعه كيفي انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش كيفي حاضر با استفاده از روش تحليل‌محتوا در سال 1396 در شهر اهواز انجام گرفت. جامعه پژوهش 69 بيمار ديابتي نوع ‌2 تحت‌پوشش واحدهاي ديابت مراكز بهداشت شهر اهواز بودند.‌جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از مصاحبه نيمه‌ساختاريافته انجام شد و تا زمان اشباع داده‌ها ادامه يافت. تمام مصاحبه‌ها به‌صورت دقيق پياده‌سازي شده و در‌نهايت توسط محققين مورد تحليل‌محتوا قرار گرفت. يافته ها: موانع و مشوق هاي مراجعه بيماران ديابتي نوع2 به واحدهاي ديابت، هركدام به 2‌دسته‌ي فردي و سيستمي تقسيم شدند. موانع فردي شامل ‌2طبقه موانع اقتصادي(3‌كد) و عوامل كاري و مشغله‌اي(‌1كد) و موانع سيستمي شامل 4 طبقه موانع اطلاع‌رساني(2‌كد)، عدم‌وجود امكانات، تجهيزات و تخصص مورد نياز بيماران(3‌كد)، محدوديت دسترسي(‌1كد) و صف انتظار طولاني(1‌كد) بودند. در بخش مشوق­هاي فردي، 1‌طبقه آگاهي بيماران(1‌كد) و در بخش مشوق­هاي سيستمي نيز 2 طبقه عوامل مالي(1‌كد) و آموزش و روابط عمومي خوب(2‌كد) شناسايي شدند. نتيجه گيري: بكارگيري آموزش از راه دور و الكترونيك مي‌تواند تاحدود زيادي به برطرف ساختن موانع فردي و نيازهاي بيماران كمك كند. همچنين در بخش موانع سيستمي، لازمه حل مشكلات مراجعه بيماران، همكاري ارگانهاي مختلف با يكديگر و افزايش هماهنگي بين‌بخشي مي‌باشد.

Introduction: One of the behavioral problems among diabetic patients in Ahvaz is found to be their infrequent referral to diabetes units. Therefore, this qualitative research aimed to identify barriers and incentives for patients with type II diabetes referring to healthcare centers. Materials and Methods: The present qualitative content analysis research was conducted in Ahvaz in 2017. The population of this study consisted of 69 patients with type II diabetes referring to diabetes units of healthcare centers in Ahvaz. The necessary data were collected through performing interviews until and was continued until data saturation was achieved. All interviews were transcribed verbatim and finally analyzed by the researchers. Results: The barriers and incentives for type II diabetic patients to refer to diabetes units were each divided into two categories of individual and systemic. Individual barriers included two categories of economic barriers (3 codes) and occupation factors (1 code), and systemic barriers consisted of four categories, namely information barriers (2 codes), lack of facilities, equipment, and expertise required by patients (3 codes), access limitations (1 code), and long waiting queues (1 code). Individual incentives included one category of patients' awareness (1 code) and systematic incentives consisted of 2 categories, namely financial factors (1 code) and proper educational and public relations (2 codes). Conclusion: It seems that the use of e-learning and distance learning can greatly contribute to remove individual barriers and satisfy the patients' needs. Moreover, in the systemic barriers section, the patients' referral problems can be solved by the cooperation of different organs with each other and the increase of inter-departmental coordination.