رابطه لفط و معني در حكمت متعاليه و مقايسه آن با نظرات امام خميني(ره)

در فضاي اسلامي يكي از مهمترين منابع معتبر قرآن و سنت معصومين(عليهم السلام) است، يكي از مشكلات قابل توجه در حكمت اسلامي، ترجمه متون ديني است، در ميان حكماي اسلامي روش‌هاي مختلفي در ترجمه متون ديني بكار رفته است، كه يكي از روش‌هاي متداول ميان حكما «قاعده‌ي وضع الفاظ براي ارواح معاني» است كه مي‌توان مبدع اين روش را غزالي دانست و صدرالمتالهين از جمله كساني است كه با متناسب دانستن اين قاعده، برمباني فلسفي خود، از اين قاعده بهره‌هاي بسياري برده است. در اين مقاله نظرات حضرت امام خميني(ره) فيلسوف و عارف نامدار در عصر حاضر پرداخته شده است و نظرات و آراء ايشان از طريق روش كتابخانه‌اي تهيه و جمع آوري شده است. ايشان به تبعيت از حكمت متعاليه، بعد از بيان اينكه ترجمه متون ديني بالاخص قرآن كه داراي بطون مختلف است، بايد هدف و مقصود از نزول براي ما روشن شود و اين امر جز عبور از ظاهر و رسيدن به باطن محقق نمي‌شود، و بهترين قاعده براي رسيدن به بطون الفاظ، قاعده‌ي وضع الفاظ براي ارواح معاني است، كه بايد بر اساس حقيقت تشكيكي معاني طولي در نظر گرفته شود و ظاهر الفاظ نيز بايد حفظ شود و رسيدن به بطون جز توسط راسخان در علم و كساني كه منحرف و معوج نباشند، ساخته نيست.

No abstract