اثربخشي واقعيت درماني بر نشخوار فكري، ميزان نگراني و تحمل پريشاني مادران كودكان اوتيسم

The Effectiveness of the Reality Therapy on the Rumination, Concern and Tolerance of Distress in Mothers of Autistic Children

مقدمه: از آنجايي كه مادران كودكان اوتيسم در معرض استرس­ هاي مختلفي قرار دارند تلاش جهت اصلاح سبك­هاي مقابله­ اي و نيز تحريف­ هاي شناختي از اهميت ويژه­اي برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف تعيين اثربخشي واقعيت درماني برنشخوار فكري، ميزان نگراني و تحمل پريشاني مادران كودكان اوتيسم انجام شد. روش : پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با پيش‌آزمون - پس‌آزمون و گروه كنترل است. جامعه‌ي آماري پژوهش را مادران كودكان اوتيسم مراكز اوتيسم ساري در سال 1397 تشكيل داد. سپس افراد به صورت داوطلبانه به پرسشنامه هاي نولن هوكسما و مارو (1991)، پرسشنامه نگراني ايالت پنسيلوانيا (PSWQ) براون(2003) و پرسشنامه تحمل پريشاني سيمونز وگاهر(2005) پاسخ دادند. 30 نفراز مادراني كه بالاترين نمره در پرسشنامه نشخوار فكر ونگراني و نمره پايين در تحمل پريشاني كسب كردند، به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. واقعيت درماني روي گروه مداخله در 8 جلسه اعمال شد. در پايان اين دوره هر دو گروه پرسشنامه هاي فوق را به عنوان پس‌آزمون تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد بررسي قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد واقعيت درماني بر كاهش نشخوار فكري و نگراني مادران كودكان اوتيسم اثربخش است، همچنين موجب افزايش تحمل پريشاني مادران كودكان اوتيسم مي­ گردد (0/001>p). نتيجه گيري: : باتوجه به اثربخشي اين روش پيشنهاد مي شود در جهت كاهش نشخوار فكري و نگراني و افزايش تحمل مادران كودكان اوتيسم استفاده گردد.

Introduction: Since mothers of autistic children are exposed to various stressors, efforts to modify coping styles and cognitive distortions are particularly important. The aim of this study was to determine The Effectiveness of the Reality Therapy on the Rumination, Concern and Tolerance of Distress in Mothers of Autistic Children. Methods: The present study is a quasi-experimental, pre-test, post-test, and control group. The statistical population of the study was mothers of autism children in Sari autism centers in 2018. Then, volunteers volunteered to answer the questionnaires of Nullen Hoeksma and Marrow (1991), Pennsylvania Concerns Questionnaire (PSWQ) Brown (2003) and Simon's and Wohshar's Distress Tolerance Questionnaire (2005). Thirty mothers with the highest scores in the rumination and low score scores in distress tolerance were selected as samples and divided into two groups: experimental and control. The treatment reality was applied to the experimental group in 8 sessions. At the end of the course, both groups completed the above questionnaires as a post-test. Data were analyzed using covariance analysis. Results: The results showed that the therapeutic reality has an effect on reducing the rumination and anxiety of mothers of autistic children, and also increases the distress tolerance of autistic children mothers (p > 0.001). Conclusions: Due to the effectiveness of this method, it is recommended to use autism to reduce the risk of rumination and concern and increase the tolerance of autistic children's mothers.