اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش رضايت جنسي در بيماران بهبوديافته از اختلال مصرف مت آمفتامين

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افزايش رضايت جنسي در بيماران بهبوديافته از اختلال مصرف مت آمفتامين بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل همه مردان مبتلا به اختلال مصرف مت آمفتامين (تقريبا 1500 نفر) در سال 1397 كه در مرحله پرهيز از مصرف مواد قرار داشتند و در جلسات انجمن معتادان گمنام شهرستان يزد شركت مي كردند، بود. از ميان اين افراد، 24 نفر از افراد با نمره پايين تر از نقطه برش (نمره كمتر از 67) روي شاخص رضايت جنسي به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي در گروه آزمايش (12 نفر) و گروه كنترل ( 12 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمايش 8 جلسه 60 دقيقه اي مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد را دريافت كرد. از شاخص رضايت جنسي به منظور جمع‌آوري داده ها استفاده شد. تحليل داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد به طور معناداري باعث افزايش رضايت جنسي در بيماران بهبوديافته از اختلال مصرف مت آمفتامين شد. نتيجه گيري: مي‌توان گفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر اعتياد و آسيب هاي روان شناختي ناشي از آن موثر است و از اين درمان مي‌توان در زمينه امور زناشويي به خصوص رضايت جنسي استفاده كرد.