اثربخشي معنادرماني‌ گروهي بر سرسختي و بهزيستي روان‌شناختي در زنان داراي همسر وابسته به مواد

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي معنادرماني گروهي بر سرسختي و بهزيستي روان‌شناختي در زنان داراي همسر وابسته به مواد انجام شد. روش: روش پژوهش شبه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه‌آماري اين پژوهش شامل تمامي زنان داراي همسر وابسته به مواد مراجعه‌كننده به كلينيك‌ هاي ترك اعتياد در شهر بهبهان در سال 1398 بود. از ميان آن ها، 40 نفر به روش نمونه‌گيري در‌ دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و كنترل (20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش آموزش معنادرماني را به مدت 10 جلسه دريافت كرد. در حالي كه،گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. هر دو گروه با استفاده از مقياس بهزيستي روان‌شناختي و پرسش نامه سرسختي روان‌شناختي در پيش‌آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از تحليل كوواريانس تك متغيره و چندمتغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين نمرات پس‌آزمون دو گروه تفاوت معني‌داري وجود داشت و معنادرماني گروهي توانست باعث افزايش بهزيستي و سرسختي روان‌شناختي در زنان داراي همسر وابسته به مواد در گروه آزمايش گردد. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج به دست آمده، متخصصين حوزه ي اعتياد مي‌ توانند سرسختي و بهزيستي روان‌شناختي را با استفاده از روش معنادرماني در زنان داراي همسر وابسته به مواد افزايش دهند.