تاثير مديريت هاي مختلف آبياري بر انار رقم رباب ني‌ريز در شهرستان كازرون استان فارس

اگرچه انار يكي از محصولات باغي مهم كشور است، تحقيقات كمي در خصوص مديريت آبياري آن انجام شده است. به منظور بررسي تاثير مديريت آبياري بر عملكرد و بهره وري مصرف آب انار رقم رباب ني‌ريز، آزمايشي در يكي از باغات انار شهرستان كازرون فارس انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل انجام آبياري در مقادير مختلف تخليه رطوبت در دسترس خاك 35، 50، 65 و 80 درصد بود. يك تيمار نيز كه مديريت آبياري آن كاملا توسط باغدار انجام مي شد، بعنوان شاهد در نظر گرفته شد. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. رطوبت خاك در تيمارهاي مختلف با دستگاه رطوبت سنج بلوك گچي اندازه گيري ميشد و پس از رسيدن رطوبت خاك به حدود مورد نظر آبياري به ميزان مورد نياز براي رسانيدن رطوبت خاك به حد ظرفيت مزرعه انجام ميشد. باغ به سيستم آبياري قطره اي مجهز بود و ميزان آب آبياري توسط كنتورهاي واسنجي شده اندازه گيري مي گرديد. آزمايش به مدت دوسال انجام و ميزان آب مصرفي، ميزان عملكرد محصول و بهره وري آب در تيمارهاي مختلف برآورد و با مقايسه ميانگين ها مورد بررسي قرار گرفت. با اندازه گيري دماي پوشش سبز گياه و ساير پارامترهاي هواشناسي مورد نياز، خطوط مبناي تنش بالايي و پاييني از روش ايدسو استخراج گرديد. با برآورد هزينه و درآمد، تجزيه و تحليل اقتصادي نيز انجام شد. نتايج نشان داد كه با افزايش كل ميزان آب داده شده تا حد 19580 مترمكعب در هكتار(شاهد)، ميزان محصول نيز تا نزديك 36 تن در هكتار افزايش يافت در حاليكه در حد تخليه رطوبتي 35 درصد، ميزان آب مصرفي كل 10511 مترمكعب در هكتار و ميزان محصول 28 تن در هكتار بود. ميزان بهره وري آب كل در تيمارهاي مختلف از 1.82 تا 3.08 كيلوگرم بر مترمكعب متغير بود كه با افزايش مصرف آب، بهره وري كاهش يافت. تفاوت مقادير بهره وري آب و عملكرد بين دو تيمار تخليه رطوبتي 35% و 50% از نظر آماري معني دار نگرديد. از نظر اقتصادي بهترين تيمار، تيمار آبياري در تخليه رطوبتي 35% بود كه با توجه به تحقيقات گذشته مي توان آن را به عنوان حد آغاز تنش آبي در درخت انار در نظر گرفت. از خطوط مبناي تنش پاييني و بالايي به دست آمده در اين تحقيق كه مشابه آن در تحقيقات قبلي مشاهده نشده است، مي توان بعنوان ابزاري جهت مديريت آبياري درختان انار در منطقه مورد مطالعه و ساير نقاط مشابه بهره جست. بنابراين به طور كلي بهترين تيمار آزمايش، انجام آبياري در تخليه رطوبت 35% بود كه در مناطق كم آب تا تخليه رطوبت 50% نيز نتايج مطلوبي به بار مي‌آورد.