پديد آورندگان :
يادگاري، مهرداد دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد - دانشكده دامپزشكي - گروه علوم درمانگاهي , بيغم صادق، امين دانشگاه شيراز - دانشكده دامپزشكي , فرهنگ، ساناز دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد - دانشكده دامپزشكي - گروه پاتولوژي دامپزشكي , فرهنگي، سجاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد - دانشكده دامپزشكي - گروه پاتولوژي دامپزشكي
كليدواژه :
هيدروكسي آپاتيت. , مغزاستخوان , مواد بيولوژيكي , ترميم شكستگي , خرگوش
چكيده فارسي :
پيش‌زمينه: اﻣﺮوزه در ارﺗﻮﭘﺪي داﻣﭙﺰﺷﮑﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺗﺤﺮيﮏ فرايند اﻟﺘﯿﺎم ﺷﮑﺴﺘﮕﯽﻫﺎ، ﺳﺮﻋﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ اﺗﺼﺎل ﻣﻔﺼـﻠﯽ و ﺗﺮﻣﯿﻢ ﻧﻘﯿﺼﻪﻫﺎي اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ از ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺷﻮد. در اين مطالعه اثرات استفاده توام نانوهيدروكسي آپاتيت با مغز استخوان در ترميم شكستگي استخوان خرگوش به شكل راديولوژيكي و هيستوپاتولوژيكي بررسي مي‌شود.
مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي در بهار و تابستان 1398، بر روي 20 خرگوش نر بالغ نژاد نيوزلندي 12 ماهه، به وزن تقريبي 2 كيلوگرم انجام شد. خرگوش‌ها به صورت تصادفي به 4 گروه تقسيم شدند. قطعه استخواني از استخوان راديوس برداشته شد در گروه اول (تعداد=5) (گروه كنترل)، نقيصه استخواني خالي ماند و هيچ ماده‌اي تزريق نشد. در گروه دوم (تعداد=5)، در محل نقيصه نانوهيدروكسي آپاتيت، در گروه سوم (تعداد=5)، مغز استخوان و در گروه چهارم (تعداد=5)، نانوهيدروكسي آپاتيت به همراه مغزاستخوان تزريق و پوست و عضلات بخيه شد.
راديوگراف از دست خرگوش‌ها بعد از عمل و در روز هاي 14، 28، 42 و 56 در نماي جانبي تهيه شد. نمونه‌برداري از استخوان جهت ارزيابي هيستوپاتولوژي در هفته هشتم انجام گرفت. راديوگراف و نمونه‌ها از لحاظ ميزان جوش‌خوردگي، فعاليت استخوان‌سازي و دوباره شكل‌پذيري مورد بررسي آماري قرار گرفت.
يافته‌ها: در بررسي راديوگرافيكي در هفته‌هاي دوم و چهارم و ششم و هشتم اختلاف آماري معني‌داري بين گروه‌ها مشهود بود (05/0p<) كه اين اختلاف در هفته ششم بيشتر شاخص بود. در هفته ششم مشاهده شد كه گروه نانوهيدروكسي‌آپاتيت+مغزاستخوان بهتر از گروه نانوهيدروكسي‌آپاتيت به تنهايي عمل كرده بود (02/0p=). در بررسي هيستوپاتولوژيك گروه نانوذرات هيدروكسي‌آپاتيت به همراه مغز استخوان، در مقايسه با گروه كنترل روند استخوان‌سازي از شدت بيشتري برخوردار بود.
نتيجه‌گيري: نتيجه به دست آمده در مطالعه ما بيانگر اين است كه گروه «نانوهيدروكسي آپاتيت+مغزاستخوان» در مقايسه با دو گروه ديگر «نانوهيدروكسي آپاتيت به تنهايي» و گروه «كنترل» از نظر ترميم استخواني بهتر عمل كرده است. پيشنهاد مي‌شود اين آزمايش با مدل حيواني بزرگتر انجام شود تا كاربرد باليني پيدا كند
چكيده لاتين :
Background & Aim: Nowadays, bone grafts are used in veterinary and human orthopedic to stimulate fracture healing, accelerate joint connection, and healing of bone defects. In this study, we carried out the radiological and histopathological evaluation of the effects of nano-hydroxyapatite concurrent with bone marrow treatment on rabbit fracture repair.
Materials and Methods: This experimental study was performed in the spring and summer of 2019 on 20 male New Zealand white rabbits (12-month-old, weight=2 kg). The samples were randomly divided into four groups, and bone segments were removed from the radius. In the first group (n=5) (control), the bone defect remained empty and no substance was injected. Meanwhile, the defects in the second, third, and fourth groups (sample size of five in each group) were filled with nano-hydroxyapatite, bone marrow, and combination of nano-hydroxyapatite and bone marrow. Radiographs of the radius in each rabbit were taken at 2nd, 4th, 6th, and 8th post-operative weeks, and bone biopsy was performed in the eighth week for histopathological assessment. In addition, the radiographs and samples were evaluated in terms of union, ossification activity, and re-forming.
Results: In this study, there was a significant difference among the groups in the second, fourth, sixth, and eight weeks regarding radiographical assessments (P<0.05). However, the difference was more evident in the sixth week, when a significant difference was found between the nano-hydroxyapatite group and a combination of bone marrow and nano-hydroxyapatite group (P=0.02). In this regard, the latter had a better performance, compared to the former. In histopathological evaluation, the group of a combination of nano-hydroxyapatite and bone marrow showed higher ossification activities, compared to the control group.
Conclusion: According to the results of the study, the group of a combination of nano-hydroxyapatite and bone marrow had a better function in terms of bone healing, compared to the other two groups. Therefore, it is suggested that the method be applied to larger animal samples to confirm its clinical implications.
