جايگاه عقل در ارزش‌شناسي از منظر نهج‌البلاغه

هدف از اين پژوهش، تبيين جايگاه عقل در ارزش‌شناسي (حوزه اخلاق و زيبايي‌شناسي)، از منظر نهج‌البلاغه است. روش تحقيق توصيفي تحليلي، با رويكرد استقرايي است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر يك ارتباط دو سويه بين عقل و ارزش‌شناسي از منظر نهج‌البلاغه مي باشد. از يك سو عقل مهم‌ترين ابزار در كشف ارزش‌هاي اخلاقي بوده و از سوي ديگر مكارم اخلاقي موجب عملكرد صحيح عقل هستند. همچنين زيبايي‌هاي‌ عالم خلقت شايسته تأمل بوده و تأمل در آنها، موجب نفوذ هارموني موجود به ذهن و مايه شكوفايي فهم است. با اين‌حال با توجه به محدوديت‌ها و خطاهاي عقل، استفاده از تجربه و نقل به عنوان ابزارهاي مكمل در ارزش‌شناسي توصيه شده و وحي الهي فصل‌الخطاب است. بر اين اساس مي‌توان گفت جايگاه عقل در ارزش‌شناسي يك جايگاه اعتدالي مي باشد؛ ليكن با توجه به توقع خداوند از آدمي به ميزان عقل اعطايي به او، تشخيص و داوري آن در ارزش‌شناسي معتبر و اتصاف به آنها براي محقق لازم است.