شناسايي و رتبه‌بندي صفات برجسته رهبري در آموزه‌هاي فرهنگي كوروش كبير

مقدمه و هدف پژوهش: عظمت ايران در دوران هخامنشي، نشانگر آن است كه در آن دوران، سيستم مديريتي سرآمدي وجود داشته است. پژوهش حاضر با هدف، شناسايي و رتبه‌بندي صفات برجسته رهبري در آموزه‌هاي فرهنگي كوروش كبير صورت گرفته است. روش پژوهش: در تحقيق حاضر روش پژوهش، تلفيقي كيفي- كمي (دلفي-تاپسيس) مي‌باشد. جامعه آماري: جامعه آماري، كليه خبرگان مديريتي واجد شرايط در دانشگاه‌هاي كشور است كه 13 خبره از روش نمونه‌گيري غيرتصادفي گلوله برفي انتخاب شدند. روش انجام پژوهش: با توجه به پيش فرض‌ موجود اجزاء عام سه گانه رهبري، 128 آموزه استخراج گرديد كه 30 آموزه آن مربوط به صفات رهبري بود. روايي پرسشنامه دلفي توسط خبرگان انتخابي مورد تاييد قرار گرفت. پايايي پرسشنامه با آلفاي كرونباخ 0/961، تاييد شد. براي اجماع نظر خبرگان، از تكنيك دلفي سه مرحله‌اي در نرم‌افزار Excel استفاده شد كه در مرحله پاياني، عوامل تاييد شده توسط 75 درصد خبرگان مشخص گرديد. يافته و نتيجه پژوهش: براساس نتايج حاصله در حوزه صفات رهبري، 8 صفت، «مهم» تشخيص داده شد كه در بين آنها صفات «درستكاري رهبري»، «خويشتن‌داري و صبر»، به ترتيب، حائز بالاترين و كمترين رتبه بود و براساس يافته‌هاي تحقيق، پيشنهاداتي نيز ارايه گردي

no abstract