معرفي روش‎هاي مختلف نمونه‎برداري در مطالعات نقشه‎برداري رقومي خاك

براي جهان پر از دگرگوني‎، چالش‎هاي بي‎شماري در نقشه‎برداري رقومي خاك وجود دارد. يكي از اين چالش‎ها، روش نمونه‎برداري است كه نقش مهمي در فراهم آوردن اطلاعات مناسب براي نقشه‎برداري رقومي خاك و افزايش كارآيي آن ايفا مي‎كند. روش نمونه‏برداري كارآمد، با در نظر گرفتن تعداد نمونه، تغييرات مكاني و هزينه، راهي براي شناسايي مجموعه‎اي از مكان‎هاي پراكنده‎ نمونه‎برداري در يك فضاي جغرافيايي است كه پوشش مكاني مناسبي از ويژگي‎ها را همراه داشته باشد. پوشش مكاني مناسب ويژگي‎ها برآورد دقيق پارامترهاي رگرسيوني را پشتيباني و موجب مي‎شود تا ميان يابي مكاني مؤثري واقع شود. در ارزيابي خاك، شمار نمونه‎هاي جمع‎آوري‎شده، بيشتر با محدوديت‎هاي زمان و هزينه روبرو است. همچنين، كمبود جاده‎هاي دسترسي، پوشش گياهي انبوه و زمين‎هاي ناهموار، در بازديد از مناطق خود باعث محدوديت‎هاي بيشتري مي‎شوند. اين كمبودها، انگيزه به‌كارگيري روش‎هاي نمونه‎برداري نيرومند‎تري را ايجاد مي‎كند تا بتوان تغييرات مكاني خاك و ويژگي‎هاي آن را براي كاهش شمار نمونه، زمان و هزينه‎ مورد نياز، به‎خوبي فراهم كند. به‌گونه‌اي كه، كيفيت پاياني نقشه‎ها پشتيباني شود. اين مقاله برخي از مهم‌ترين روش‌هاي مختلف نمونه‌برداري‌هاي آماري و هندسي كه الگوي نمونه‎برداري هندسي در يك فضاي جغرافيايي را بهينه‎سازي مي‎كند، بررسي و نقاط قوت و ضعف اين روش‎ها را با توجه به پوشش مكاني، سادگي، دقت و كارآيي بيان مي كند. نتايج نشان داد كه از نظر دقت و كارايي، نمونه‎برداري تصادفي طبقه‎بندي‎شده بالاترين دقت و صحت را داشته و به‎طور گسترده استفاده ‌شده است. نمونه‎برداري پوشش مكاني، از نظر پوشش مكاني بهترين روش است. نمونه‎برداري تصادفي ساده، نمونه‎برداري شبكه‎اي و نمونه‎برداري پوشش مكاني، از نظر ‌سادگي در مراحل طراحي و پياده‌سازي، ساده‌ترين روش‎هاي نمونه‎برداري هستند. در ميان روش‎هاي نمونه‎برداري مطالعه شده، روش نمونه‎برداري مكعب لاتين مشروط، رايج‎ترين روش استفاده و بسيار توصيه‌ شده است و نمونه‎برداري تصادفي طبقه‎بندي‎شده و نمونه‎برداري پوشش مكاني، به‎عنوان كارآمدترين روش‎هايي هستند كه الگوي نمونه‎برداري را در فضاي جغرافيايي بهينه‎سازي مي‎كنند.