درنگي بر مهم‌ترين خصيصه‌هاي سبكي غزليات فيض كاشاني

يكي از حوزه‌هاي بسيار فعال ادب پارسي، شاخه ادب عرفاني است كه پيشينه بسيار استواري دارد و بخش گسترده‌اي از ادبيات ما را به خود اختصاص داده است. براي بررسي سير تحوّل تصوف و عرفان و وضعيت آن در دوره‌ها و جاهاي گوناگون نياز است كه آثار خلق شده در اين حوزه بررسي و تحليل شوند. ملا محسن فيض كاشاني از شخصيت‌هاي برجسته و تأثيرگذار عصر صفويه است كه بيش از 200 اثر را بدو نسبت داده‌اند. از اين حكيم و عارف برجسته، ديوان شعري به يادگار مانده است كه حدود دوازده هزار بيت را در بر دارد. در اين مقاله قصد بر آن است كه غزليات فيض از ديدگاه سبك‌شناختي مورد مطالعه قرار گيرد. بدين منظور غزليات فيض در سه محور لفظي، معنايي و ادبي به صورت جداگانه بررسي خواهد شد. نكته قابل تأمّل اين است كه در غزليات اين شاعر برخي ويژگي‌هاي لفظي و ساختاري خاص وجود دارد كه مي‌توان از آن‌ها به عنوان ويژگي‌هاي سبكي اين شاعر ياد كرد و در متن مقاله به تفصيل درباره آن‌ها سخن به ميان خواهد آمد. لازم به ذكر است كه مقاله پيش رو با ابزار كتابخانه اي و سند پژوهي در سه قلمرو زباني، ادبي و فكري بر روي غزليات فيض صورت پذيرفته است.