مقايسه اثربخشي مداخله‌هاي مربي‌‌محور و والدين‌‌محور بر رشد اجتماعي، عاطفي و شناختي كودكان با اختلال هماهنگي رشدي

پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثربخشي مداخله هاي مربي محور و والدين محور بر رشد اجتماعي، عاطفي و شناختي كودكان هفت تا 10 سال با اختلال هماهنگي رشدي از طريق مهارت هاي حركتي انجام شد. 84 كودك دختر و پسر از هشت مدرسۀ ابتدايي مناطق چهار، هشت و 13 تهران كه توسط پرسشنامۀ اختلال هماهنگي رشدي داراي اختلال تشخيص داده شده بودند، به‌صورت تصادفي در سه گروه مداخلۀمربي محور، مداخلۀوالدين محورو كنترل قرار گرفتند. دو گروه تجربي به‌مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقيقه-مهارت هاي حركتي مدنظر را تمرين كردند. تمامي شركت‌كنندگان قبل و بعد از مداخله با مقياس رشد اجتماعي (وايلند، 1989)، پرسشنامه آگاهي عاطفي(ريف،2008)و كانرز (فرم مخصوص والدين، 2001) آزمون شدند.تحليل نتايج با آزمون كوواريانس نشان داد هر دو گروه تجربيدر نمرۀ كل رشد اجتماعي، عاطفي و شناختي در مقايسه با گروه كنترل به‌طور معناداري نمرۀ بهتري به‌دست آوردند؛ البته گروه مربي محور در رشد اجتماعي در مقايسه با گروه والدين محور بهتر بود كه اين يافته به تأثيرمثبت همسالان و محيطگروهي اشاره مي كند و نيز گروه والدين محور در رشد عاطفي بهتر از گروه مربي محور بود كه نشان دهندۀ وجود وابستگي بين كودكان و والدين است. اين نتايج مشخص كرد هردو مداخله به بهبود رشد اجتماعي، عاطفي و شناختي كودكان با اختلال هماهنگي رشدي كمك مي كنند، اما مداخلۀ مربي محور در رشد اجتماعي و مداخلۀ والدين محور در رشد عاطفي فوايد بيشتري دارند.