اثر ميدان‏هاي الكترومغناطيس فركانس پايين بر فعاليت حركتي و هيستومورفومتري ناحيه حركتي قشر پيشاني مغز در موش صحرايي نر بالغ

هدف: اثر امواج الكترومغناطيسي فركانس پايين بر فعاليت حركتي و بافت ناحيه حركتي مغز در موش صحرايي بررسي شد. مواد و روش‏ها: در اين مطالعه تجربي، 20 سر موش صحرايي به‏صورت تصادفي به‏چهار گروه تقسيم شدند. گروه اول كنترل، گروه دوم امواج MHz900، گروه سوم امواج MHz 1800 و گروه چهارم امواج MHz 2450، به‏ترتيب با شدت 1، 2 و 20 وات بر كيلوگرم، به‏مدت يك ماه و روزانه 4 ساعت دريافت كردند. در بررسي رفتاري از آزمون زمينه باز و در بررسي هيستومورفومتري اندازه‏گيري ضخامت ناحيه حركتي قشر پيشاني و شمارش تعداد سلول‏هاي لايه هرمي داخلي مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج: امواج الكترومغناطيسي فركانس پايين باعث كاهش معني‏دار ميانگين مسافت طي شده و زمان سپري شده در ناحيه مركزي آزمون زمينه باز درگروه‏هاي تجربي، نسبت به گروه كنترل شد (p˂0.05). هم‏چنين، در گروه‏هاي تجربي نسبت به گروه كنترل  تعداد نورون‏هاي لايه هرمي داخلي و ضخامت قشرناحيه حركتي لوب پيشاني مغز كاهش معني‏دار نشان داد (p˂0.05). نتيجه‏گيري: امواج الكترومغناطيسي فركانس پايين باعث افزايش اضطراب وكاهش فعاليت حركتي در آزمون‏هاي رفتاري و تغييرات هيستومورفومتري قشر پيشاني گروه‏هاي تجربي شد.