تأثير انگيزه هاي فردي بر پذيرش گوشي هوشمند براي دسترسي به خدمات ورزشي

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير انگيزه هاي فردي بر پذيرش گوشي هوشمند براي دسترسي به خدمات ورزشي است. روش تحقيق، توصيفي-پيمايشي بود و داده ها به روش ميداني جمع آوري گرديد. نمونه آماري را 523 نفر از دانشجويان كارشناسي علوم ورزشي دانشگاه هاي آزاد استان خوزستان تشكيل مي دادند كه به شيوه تصادفي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها، از پرسشنامه «انگيزه هاي فردي استفاده از گوشي هوشمند» كانگ(2015) و كانگ و همكاران(2015) استفاده شد. روايي پرسشنامه با استفاده از تحليل عاملي تأييدي و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ تأييد شد-اين ضريب 0.9 برآورد گرديد. يافته ها نشان داد  47.4 درصد دانشجويان بيشتر از 5 بار در روز از گوشي هوشمند براي دريافت خدمات ورزشي استفاده مي كنند. بيشترين استفاده دانشجويان مربوط به شبكه هاي اجتماعي بود. ضريب اثر انگيزه هاي فردي بر قصد استفاده (0.392) و قصد استفاده بر استفاده واقعي(0.192) و مقدار تي وليو هر دو عامل بالاتر از 1.96 بود كه نشان دهنده تأثير انگيزه هاي فردي بر قصد استفاده و قصد استفاده بر استفاده واقعي از گوشي هوشمند براي دسترسي به خدمات ورزشي است. بالاترين ضريب اثر مربوط به انگيزه كنجكاوي(0.83) و كمترين ضريب اثر مربوط به انگيزه اطلاعاتي(0.44) بود. سازمان هاي ورزشي مي توانند با ارائه خدمات مطابق با نياز مصرف كننده و تدوين استراتژي صحيح بازاريابي به ويژه تحريك حس كنجكاوي مصرف كننده عوامل انگيزشي را در جهت استفاده از خدمات ورزشي از طريق گوشي هوشمند تقويت نمايند.