بررسي خستگي‌پذيري مرتبط با توليد نيرو در گروه هاي سني مختلف دختران ژيمناست و تمرين‌نكرده برمبناي مراحل رشدي تانر

اين مطالعه مقطعي با هدف بررسي خستگي‎پذيري مرتبط با توليد نيرو در دختران ژيمناست و تمرين‎نكرده برمبناي مراحل تانر انجام شد. بدين‌منظور، 60 نفر از دختران ژيمناست و تمرين‎نكرده با توجه به مقياس باليدگي تانر به سه زيگروه كودك، نوجوان و بزرگسال تقسيم شدند. آزمودني‎ها در سه جلسه جداگانه به‌ترتيب براي آشناسازي و اندازه‎گيري‎هاي اوليه، آزمون بيشينه و آزمون خستگي به آزمايشگاه مراجعه كردند. در آزمون بيشينه براي تعيين زاويه مطلوب توليد نيرو، هر آزمودني‎ سه انقباض ايزومتريك بيشينه بازكننده‎هاي زانو را در پنج زاويه متفاوت اجرا كرد. آزمون خستگي شامل تكرار انقباض‎هاي بيشينه پنج‌ثانيه‎اي با پنج ثانيه استراحت تا رسيدن به 60 درصد گشتاور اوليه بود. فعاليت الكتريكي عضله راست‌ راني با استفاده از دستگاه الكترومايوگرافي به‌منظور اندازه‎گيري ميانگين توان فركانس(MPF) ثبت شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‎ها از آزمون تحليل واريانس دوطرفه استفاده شد. تعداد تكرار انقباض‎ها تا رسيدن به خستگي در كودكان تفاوت معنا‎داري با نوجوانان و جوانان داشت (P 0.05)، كه اين تفاوت (كودكان با نوجوانان و جوانان) در گروه ژيمناست معنا‎دار نبود (0.05 p )؛ بااين‌حال، نرمال‎سازي ميزان افت گشتاور براساس نيروي توليدي اوليه (اوج گشتاور)، الگوي مشابهي را در كودكان و جوانان نشان‎داد كه مي‎تواند گوياي اهميت بيشتر اوج گشتاور، نسبت ساير سازوكارهاي مطرح‌شده، در توضيح خستگي‎پذيري بين كودكان و جوانان باشد. به‌نظر مي‎رسد تمرينات ژيمناستيك در سنين كودكي مي‎تواند الگوي مقاومت به خستگي را به الگوي جوانان نزديك كند.