اثر دو شيوه تمريني منتخب بر آنزيم‌هاي كبدي و پروفايل ليپيدي نوجوانان چاق مبتلا به كبد چرب

خطر بيماري كبد چرب غيرالكلي با شاخص توده بدن مرتبط است و كودكان داراي چاقي درمعرض خطرهاي بيشتر اين عارضه قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه تغييرات در برخي آنزيم‌هاي كبدي و نيمرخ ليپيدي نوجوانان مبتلا به كبد چرب پس از يك دوره مداخلات ورزشي انجام شد. در اين مطالعه، 20 نوجوان پسر (11 تا 14 سال) با شاخص توده بدن بالاي صدك نود و پنجم نمودار رشد سني كه بيماري كبد چرب آن‌ها شناسايي شده بود، در گروه‌هاي تمرين تناوبي شديد (تعداد = 10 نفر؛ شاخص توده بدن= 1.83 ± 26.51 كيلوگرم بر متر مربع) و مدرسه‌محور (تعداد =  10 نفر؛ شاخص توده بدن= 2.83 ± 26.69 كيلوگرم بر متر مربع) به شكل تصادفي قرار گرفتند. سونوگرافي كبد و متغيرهاي اوج اكسيژن مصرفي، نيمرخ ليپيدي، مقاومت انسوليني وسطوح آنزيم‌هايALT و AST آزمودني‌ها قبل و بعد از هشت هفته تمرين مدرسه‌محور رايج در مدارس (60-50 دقيقه) و تناوبي شديد (40-36 دقيقه دويدن با100 تا 110 درصد حداكثر سرعت هوازي)اندازه‌گيري شدند. تحليل آماري با استفاده از آزمون تحليل كواريانس انجام شد. نتايج نشان داد كه مداخلات ورزشي افزايش چشمگيري در اوج كسيژن مصرفي گروه‌هاي تمريني (0.001=P ) داشت. همچنين كاهش معناداري درمقاومت انسوليني (0.01=P )،تري‌گليسريد، ALT و AST در هردو گروه تمريني مشاهده شد ( 0.01=P).سطوح ليپوپروتئين پرچگال فقط درگروه تمريني مدرسه‌محور افزايش معناداري داشت (0.048=P)، اما بين سطوح ليپوپروتئين كم‌چگال گروه‌هاي مختلف تفاوت معناداري مشاهده نشد( 0.250= P)؛ بنابراين، نتيجه‌گيري مي‌شود كه هردو شيوه تمرين‌هاي تناوبي شديد و مدرسه‌محورمنتخب اثرهاي تقريباً برابري بر بهبود اغلب متغيرهاي متابوليكي مرتبط با سلامت در نوجوانان مبتلا به كبد چرب دارند.