بررسي مقايسه ي شاخص هاي حكمروايي مطلوب روستايي (مورد مطالعه: شهرستان بيرجند)

امروزه، موضوع حكمروايي روستايي يكي از مباحث مورد توجه محققان و سياست‌گذاران توسعه مي باشد. كاربرد اين مفهوم در حوزه‌ مطالعات و اقدامات در مناطق روستايي، همراه با تاًكيد بر ويژگي ها و اصولي چون ايجاد پيوند و همكاري ميان بخش هاي گوناگون مؤثر بر توسعه‌ پايدار، همكاري ميان قلمروها و محدوده‌هاي مديريتي و سياسي، افزايش توجه به مشاركت پايدار روستاييان، ترسيم اهداف و چشم اندازهاي مشاركتي، توجه به مزيت هاي محلي و رقابتي، ظرفيت سازي و ارتقاي توانمندي روستاييان و ... بوده‌ است. نقش حكمروايي در سطح روستاها به دلايلي از جمله عدم مشاركت ساكنان در اجراي امور، سياست هاي بخشي‌نگر و از بالا به پايين، تكثرگرايي مديريت ها، موازي كاري ارگان ها و ... بسيار كم رنگ مي باشد. اين بررسي، يك تحقيق اسنادي و پيمايشي، با ماهيت، توصيفي‌ـ‌تحليلي و هدف كاربردي است كه در پي بررسي تطبيقي بين حكمروايي مطلوب در نواحي روستايي استان خراسان جنوبي كشور ايران مي‌باشد. فرآيند نمونه گيري متمركز بر جامعه‌ي آماري شامل همه‌ي سرپرستان خانوارهاي ساكن روستاهاي داراي دهياري بوده كه بر اساس فرمول كوكران شامل 41 روستا و 206 سرپرست خانوار گرديد؛ همچنين براي بررسي وضعيت حكمروايي مطلوب و توسعه‌ پايدار روستايي در دهستان‌هاي شهرستان بيرجند، از آزمون t يك‌نمونه اي و در مرحله‌ رتبه‌بندي دهستان ها، از روش تصميم گيري چندشاخصه‌ي تاپسيس و تحليل خوشه اي استفاده شده ‌است. نتايج اين تحقيق نشان‌مي دهد كه منطقه‌ مورد مطالعه، از لحاظ حكمروايي مطلوب و توسعه‌ پايدار روستايي در وضعيت مطلوبي قرار نداشته؛ از اين نظر دهستان هاي شهرستان بيرجند سطح متفاوتي نسبت به هم دارند.