نقش فرهنگ سازماني سبز در بهره‌وري منابع انساني با ميانجي‌گري عملكرد سبز در پرستاران بيمارستان امام رضا (ع) مشهد

مديريت با تأكيد بر حفاظت محيط زيست مفهوم جديدي به نام فرهنگ سازماني سبز را در ساختارهاي سازماني به خصوص بيمارستان ها كه فعاليت هاي نزديكي با محيط زيست دارند، ايجاد كرده است. هدف پژوهش حاضر بررسي نقش فرهنگ سازماني سبز در بهره وري منابع انساني با ميانجي گري عملكرد سبز است. اين پژوهش با روش پيمايشي و مبتني بر مدل‌يابي معادلات ساختاري در محيط نرم‌افزاري Smart PLS انجام يافته است. جامعه آماري پژوهش شامل پرستاران بيمارستان امام رضا (ع) مي باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران تعداد 282 نفر برآورد و نمونه گيري به روش تصادفي ساده صورت گرفته و داده‌هاي مورد نياز با استفاده از پرسشنامه‌هاي محقق ساخته گرد‌آوري شده است. پايايي و روايي سازه هاي پژوهش با نرم افزار PLS و با استفاده از دو شاخص CR و AVE برآورد شده است. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه تقريباً نيمي (0.48) از اثر كل فرهنگ سازماني سبز بر بهره وري منابع انساني از طريق غيرمستقيم توسط متغير ميانجي عملكرد سبز تبيين مي شود. نتايج پژوهش حاكي از ضريب معناداري در رابطه ميان فرهنگ سازماني سبز و بهره وري منابع انساني برابر با 2.984؛ در رابطه ميان فرهنگ سازماني سبز و عملكرد سبز، 7.590؛ در نقش عملكرد سبز در بهره وري منابع انساني، 4.057 و در ارتباط با نقش ميانجي عملكرد سبز در اثر فرهنگ سازماني سبز بر بهره وري منابع انساني با استفاده از آزمون سوبل برابر با 59.6 مي باشد.