اثربخشي بازي هاي رايانه اي مبتني بر مهارت هاي ديداري بر ادراك ديداري شنيداري فضائي و سرعت رديابي خواندن دانش آموزان داراي اختلال هاي يادگيري خاص

هدف اين پژوهش تعيين تأثير استفاده از بازي هاي رايانه اي مبتني بر مهارت هاي ديداري بر ادراك ديداري شنيداري فضائي و سرعت رديابي خواندن دانش آموزان داراي اختلال هاي يادگيري خاص بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پ آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري دانش آموزان داراي اختلال يادگيري شهر جغتاي در سال تحصيلي 97-1396 بودند كه 30 نفر از آنها با نمونه گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جاي‌دهي شدند. هر دو گروه، مقياس ادراك ديداري فراستيگ، تشخيص شنيداري– وپمن و تشخيص سطح خواندن عابدي را تكميل نموده و گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 45 دقيقه اي تحت مداخله با بازي هاي رايانه اي قرار گرفتند. نتايج تحليل كواريانس نشان داد، ميانگين ادراك ديداري (p 0.01)، تشخيص شنيداري(p 0.05) و تشخيص سطح خواندن (p 0.05) گروه آزمايش افزايش يافته است. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت بازي هاي رايانه اي مبتني بر مهارت هاي ديداري از طريق افزايش توجه و دقت دانش آموزان منجر به بهبود ادراك ديداري شنيداري فضايي و سرعت رديابي خواندن آنها شد.