اثربخشي آموزش رياضي بر عزت‌نفس و خودكارآمدي دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري رياضي، نوشتن و بهنجار بر اساس مدل مك كارتي

هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي آموزش رياضي بر عزت‌نفس و خودكارآمدي دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري رياضي، نوشتن و بهنجار بر اساس مدل مك كارتي است، اين تحقيق ازلحاظ روش، با توجه به ماهيت موضوع نيمه آزمايشي (پيش‌آزمونپس‌آزمون چند گروهي) بود، جامعه آماري تحقيق شامل كليه دانش‌آموزان پايه ششم مبتلا به اختلال يادگيري (رياضي و نوشتن) و غير مبتلا به اختلال يادگيري شهر اردبيل در سال تحصيلي 98-1397 بودند، نمونه‌گيري به‌صورت تصادفي ساده از بين دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري خاص رياضي و نوشتن (20 نفر از هر گروه) مراجعه‌كننده به مراكز اختلالات يادگيري شهر اردبيل و تصادفي خوشه‌اي از دانش‌آموزان بهنجار شهر اردبيل (40 نفر) انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس عزت‌نفس روزنبرگ و مقياس خودكارآمدي عمومي شرر در مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون در هر چهار گروه جمع‌آوري گرديد. داده‌هاي به دست آمده با نرم‌افزار SPSS24 و به روش آماري كوواريانس مورد تحليل قرار گرفتند. نتايج تحليل كوواريانس نشان داد، بين عزت‌نفس و خودكارآمدي، گروه‌هاي آزمايش و كنترل تفاوت معني‌داري وجود دارد (0.05 P). به عبارتي نتايج حاكي از آن است كه ميانگين نمره‌هاي عزت‌نفس و خودكارآمدي گروه آزمايشي به‌طور معني‌دار بيشتر از گروه گواه بود. نتايج اين تحقيق مي‌تواند در محيط‌هاي آموزشي جهت بهبود وضعيت مؤلفه‌هاي خود (عزت‌نفس و خودكارآمدي) دانش‌آموزان مبتلا به اختلال يادگيري و بهنجار مورد استفاده قرار گيرد.