اثربخشي آموزش فرزندپروري هشيار مبتني بر رويكرد ايماگوتراپي بر تعامل والدكودك مادران فرزند مبتلابه ناتواني يادگيري

اين پژوهش باهدف بررسي تأثير آموزش فرزندپروري هشيار مبتني بر رويكرد ايماگوتراپي بر تعامل والدكودك مادران فرزند مبتلابه ناتواني يادگيري انجام شد. پژوهش حاضر نيمه آزمايشي و طرح مورداستفاده پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه مادران فرزند مبتلابه ناتواني يادگيري شهر همدان در سال 1398 بودند كه از بين آن‌ها نمونه اي به حجم 30 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. از هر دو گروه پيش‌آزمون به عمل آمد و گروه آزمايش آموزش فرزندپروري هشيار را در 4 بخش به تعداد 8 جلسه ي 90 دقيقه اي دريافت كردند، درحالي‌كه به گروه كنترل اين آموزش ارائه نشد و در پايان براي هر دو گروه پس‌آزمون اجرا شد. ابزار استفاده‌شده در اين پژوهش، پرسشنامه ي تعامل والد_فرزند پيانتا (1994) بود. اطلاعات پژوهش با استفاده از روش كوواريانس چندمتغيري تحليل شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه فرزندپروري هشيار تأثير معناداري بر تعامل و همچنين خرده مقياس‌هاي تعارض، نزديكي و وابستگي مادران فرزند مبتلابه ناتواني يادگيري داشت (0.001 p). پيشنهاد مي‌شود از اين روش براي آگاه كردن والدين درزمينه ي برقراري ارتباط هشيار با فرزندان خود استفاده شود.