نماي خورشيدي مدولار با مقاومت حرارتي بالا

پيشگيري از اتلاف حرارت و استفاده از پتانسيلهاي محيط، دو راهبرد اصولي در طراحي ساختمان با رويكرد صرفه جويي در مصرف انرژيهاي تجديدناپذير است. با افزايش تراكم ساختماني و كاهش نسبت سطوح بام و محوطه به سطح زيربناي ساختمان، امكان استحصال انرژي خورشيدي با روشهاي متداول محدود شده است. درحاليكه مساحت نما، متناسب با سطح زيربنا و به تبع آن تقاضاي انرژي ميباشد. ضمن آنكه نصب تجهيزات خورشيدي روي سطوح افقي با پتانسيل عملكردي بالا، مداخله اي نامطلوب در معماري محسوب ميشود. در پژوهش حاضر، تعبيه تيغه هاي آلومينيومي جاذب پرتوهاي خورشيد، به شكل يك سايبان كركره اي، درون يك محفظه شفافِ تحت خلأ با پوسته‌ي موجدار پيشنهاد ميشود. خلأ، مقاومت حرارتي را تامين ميكند. پوسته موجدار، تحمل نيروهاي ناشي از خلأ را ممكن ميسازد و برخلاف فرم مسطح، وابستگي بازدهي گردآور را به زاويه ارتفاع خورشيد ميكاهد. انتقال حرارت با فناوري لوله گرمايي، از عبور سيال از نما جلوگيري و نياز به مراقبتهاي تأسيساتي را برطرف ميكند. جدار حاصل عايق حرارت بوده، امكان استحصال انرژي خورشيدي را در تمام سال براي گرمايش و سرمايش جذبي فراهم آورده و ضمن تأمين شفافيت و روشنايي ، سايه اندازي كامل دارد. شبيه سازي نرم افزاري حاكي از كارايي مطلوب جدار پيشنهادي ميباشد.