بازتاب مدرنيسم در داستان‌هاي كوتاه تقي مدرسي

اين مقاله فاقد عنوان لاتين مي باشد.

مدرسي در دوران حركت جامعة ايراني به سوي مدرنيته نويسندگي را آغاز كرد و اغلب آثار خود را بعد از اين دوره منتشر نمود؛ مدرنيته بر نوشته هاي او اثرگذار است؛ بعضي از مؤلفه هاي مدرنيسم در آثار مدرسي ديده مي شود؛ اما تأثيرپذيري او از اين مؤلفه ها در سطحي ابتدايي است. استفاده از يافته هاي روانشناسي، استفاده از زاويه ديدهاي متنوع، بيان فرديت و تنهايي قهرمان هاي او، پناه بردن به گذشته، بازي با زمان روايت، هيچكدام به مرحلة پختگي نمي رسند. داستان هاي مدرسي فاقد پيچيدگي هاي خاص داستان هاي مدرنيسم است. دغدغه هاي فلسفي در كنار موضوعات تا حدودي عام و مربوط به مسائل سياسي و اجتماعي قرار دارد؛ شخصيت اصلي داستان مدرسي تمركز خوبي بر بيان روايت ها دارد و از نشانه هاي آشفتگي مدرنيسم در آنها خبري نيست. نماد و سمبوليسم در آثار مدرسي پيچيدگي خاصي ندارد و مفهوم آنها زود آشكار مي شوند. انتخاب نام هاي خاص براي رمان هاي و قهرمان هاي رمان هيچكدام نمي تواند در فرايند نمادپردازي كمكي به مفهوم داستان داشته باشند. شايد بتوان بيان تنهايي انسان و اعتقاد به جبر را از معدود ويژگي هايي دانست كه در آثار مدرسي به خوبي بيان شده است. از كتاب «يكليا و »... تا كتاب «آداب زيارت» اين درونمايه تكرار مي شود.

No Abstract