مقايسه اثربخشي درمان مهارت‌هاي مبتني بر بهبود كيفيت زندگي و درمان مبتني برشفقت بر تحمل آشفتگي و معناي زندگي زنان داراي تعارض

Comparison of the effectiveness of quality of life therapy and compassion-focused therapy in the distress tolerance and meaning in life in of women with marital conflicts

نقش خانواده به عنوان كوچك‌ترين واحد اجتماعي مي‌تواند هم در جنبـۀ مثبـت و هم در جنبه منفي، بسيارتأثيرگـذار باشـد. هدف از پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر بهبود كيفيت زندگي و درمان شفقت برتحمل آشفتگي و معناي زندگي زنان داراي تعارض زناشويي بود. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون و آزمون پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل 110نفر از دانشجويان زن متأهل داراي تعارض‌هاي زناشويي بود. نمونه‌ي آماري اين پژوهش شامل 45 نفر از اين دانشجويان بود كه به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در سه گروه (15 نفره) جايگزين شدند. گروه اول درمان مبتني بربهبود كيفيت زندگي، گروه دوم درمان مبتني برشفقت را دريافت كردند و گروه سوم به عنوان گروه كنترل در ليست انتظار قرار گرفتند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه تحمل آشفتگي سيمونز و گاهر (2005) و پرسشنامه معناي زندگي استگر (2006) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري‌هاي مكرر استفاده شد. نتايج نشان داد كه با توجه به F محاسبه شده كه نسبت به F معيار در سطح 05/0، كوچك تر بود ،هر دو نوع درمان در شاخص تحمل آشفتگي و معناي زندگي اثربخش بوده است. نتايج حاكي از اين است كه درمان‌هاي مبتني بر بهبود كيفيت زندگي و شفقت ورزي در حوزه سلامت رواني خانواده اثربخشي معناداري دارند. در متغير تحمل آشفتگي درمان مبتني بر شفقت نتايج مطلوب تري نسبت به درمان مهارت‌هاي مبتني بر بهبود كيفيت زندگي داشته است و در متغير معناي زندگي مهارت‌هاي مبتني بربهبود كيفيت زندگي نتايج مطلوب تري نسبت به درمان مبتني برشفقت داشته است ولي اختلاف گروه‌ها معنادار نيست (p<0/05).

The role of family as the smallest social unit can be effective both in positive and negative aspect. The present study aims to compare the effectiveness of quality of life therapy and compassion-focused therapy in distress tolerance and meaning in life in of women with marital conflicts. The present study is a semi-experimental research with a pretest-posttest and follow-up control group design. The statistical population comprised all married female students with marital conflicts. The statistical sample included 45 of these students who were selected by convenience sampling and were randomly assigned into three groups of 15 people. The first group received quality of life therapy; the second group underwent compassion-focused therapy and the third group was placed on the waiting list as the control group. Simmons and Gahir Distress Tolerance Questionnaire and Steger Meaning in Life Questionnaire (MLQ) were used. For data analysis, repeated measures analysis of variance was applied. The results demonstrated that according to the calculated which is lower than the F criterion at the 0.05 level, both types of treatment have been effective in distress tolerance and the meaning in life. In the variable of distress tolerance the compassion-focused therapy have had better results than the quality of life skills and in the variable of meaning in life, the quality of life skills has had better results than the compassion-focused therapy; but the difference between the groups is not significant (p<0.05).