معناشناسي تطبيقي واژه‌ «تفسير» در زبان‌هاي عبري، سرياني و عربي با تكيه بر قرآن و عهدين

Comparative Semantics of Exegesis in the Hebrew, Soriani and Arabic Languages with the Emphasis on Quran and the Testaments

گام نخست در فهم قرآن كريم، درك معناي صحيح واژگان است. تحقق اين امر در گرو بررسي دقيق منابع لغت زبان عربي است و گاهي نيز مراجعه به زبان‌هاي هم‌خانواده عربي كمك‌كننده است. يكي از واژگان مهمي كه از قرون اوليه هجري ميان مسلمانان رايج و تثبيت گرديده، واژه تفسير است. اين واژه در دو ساحت معنايي به كار رفته است: 1. توضيح و شرح آيات؛ 2. مجموعه‌هاي مدون شرح آيات. اين واژه تنها يك بار در قرآن در سوره فرقان آيه 33 آمده است. با توجه به اينكه ريشه اين واژه، پيشينه‌اي طولاني در زبان‌هاي سامي داشته و در مباحث بين‌الادياني قابل بحث و بررسي است، اما پژوهشگران از جنبه زبان‌شناسي تاريخي-تطبيقي و بين‌الادياني به بررسي آن نپرداخته‌اند. مقاله حاضر با اين رويكرد و با روش تاريخي-تطبيقي به سير تطور و تحول ساختار واژه و معناي نخست مذكور مي‌پردازد. يافته‌ها حاكي از آن است كه ريشه اين واژه در زبان‌هاي مذكور هم در ساختار و هم در معنا تغييرات قابل توجهي داشته است. تنوع و گستردگي معناي ريشه با گذشت زمان تحديد گرديده و با ورود به قرآن و سنت اسلامي، ارتباط وثيقي با كلام وحي پيدا كرده تا جايي كه به شرح و توضيح كلام خداوند، اختصاص يافت.

Based on the Koran and the bible. The first step in understanding the Holy Quran is to understand the correct meaning of the words. an‎d this requires careful scrutiny of Arabic sources. an‎d sometimes it is helpful to refer to Arabic family languages. One of the most important vocabulary that has been established among Muslims since the early Hijri era is the word “Tafsie”( commentary). This term is used in two semantic areas: 1. Explanation and description of verses 2. Interpretative books. This word is mentioned only once in the Qur'an in Surah al-Forghan verse 33. While the term has a long history in Semitic languages and can be discussed in interfaith discussions discussions, But researchers have not examined it from the aspect of historical-comparative and interlanguage linguistics they. This article with this approach and by historical - comparative method deals with the evolution of the structure of the word and its primary meaning. The findings indicate that the root of the word has changed significantly in both structure and meaning. The variety and extent of the root meaning has been limited during the time and by entering the Qur'an and the Islamic tradition, It has a strong connection with the Word of Revelation until it is devoted to the description and explanation of the Word of God.