تحليلي از نقش بافتار و كنشگران سياستي در فرايند وضع سياست هاي آموزشي

به رغم مطالعات قابل توجهي كه تاكنون پيرامون تحليل متون، اصول و كردارهاي سياستي از سوي پژوهشگران حوزه سياست آموزشي در ايران انجام شده است، اما همچنان يكي از حلقه هاي مفقوده اين تحليل ها بي توجهي به نقش كنشگران محلي در فرايند توسعه سياست آموزشي بوده است. بر اين اساس، هدف اين مطالعه توصيفي- تحليلي، واكاوي نقش رهبران آموزشي به مثابه كنشگران محلي سياست در تفسير، ترجمه و وضع سياست هاي آموزشي، با توجه به مداخلات فرهنگي، قانوني، سياسي، نهادي و مواضع بافتاري متفاوت بود. روش اين مطالعه، توصيفي- تحليلي از نوع انتقادي- اسنادي بود. با توجه به كمبود شواهد علمي- دانشگاهي و نهادي در حوزه وضع سياست آموزشي در ايران، براي گردآوري داده ها از جديدترين متون خارجي مرتبط با موضوع پژوهش استفاده شد. در تحليل يافته ها، سعي شد علاوه بر متون ياد شده، مشاهدات و تجارب زيسته نويسندگان به عنوان يكي از نمونه‌هاي وضع سياست آموزشي، لحاظ شود. يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه بر خلاف رويكردهاي سنتي كه عمدتاً اصرار بر اجراي صرف سياست دارند، وضع سياست بر اين موضوع تأكيد دارد كه سياست هاي آموزشي حين اِعمال، ممكن است تعديل و گاهي اوقات ناديده گرفته مي شوند. نوع سياست، روابط قدرت و موقعيت مندي كنشگران، محدوديت هاي زماني و مكاني و سوبژكتيويته هاي مختلف كنشگران، نقش مهمي در اين تغيير، تعديل و ناديده گرفتن سياست هاي آموزشي ايفا مي كنند.

no abstract