تاثير 4 هفته تمرين تناوبي شديد بر بيان ژن هاي PGC-1α، CS وP-53 در كارديوميوسيت موش هاي چاق صحرائي نرمبتلا به ديابت نوع 2

Effects of High Intensity Interval Training on the Gene Expression of PGC1-Α, CS and P-53 in the Cardiomyocyte of Male Obese Rats in Type 2 Diabetes

تمرينات ورزشي با شدت متفاوت، با تنظيم بيان ژن هاي دخيل در زايش ميتوكندري ميوكارد بيماران ديابتي، متابوليسم را در سطح سلولي تنظيم مي كند. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير4 هفته تمرين تناوبي شديد بر بيان ژن هاي PGC-1α، CS وp-53 در كارديوميوسيت موش هاي چاق صحرايي نر مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش بررسي پژوهش حاضر از نوع تجربي است. 18 سر موش چاق صحرايي نر ديابتي به سه گروه 6 تايي تقسيم شدند. تمرين تناوبي شديد (HIIT)، كنترل ديابتي (DC)، كنترل سالم(NC). القاء ديابت به همه گروه ها به جز گروه كنترل سالم توسط تزريق استرپتوزوتوسين (STZ) انجام شد. پس از بيهوشي سرم خون به طور مستقيم از بطن چپ آن ها دريافت و بلافاصله بطن چپ آن ها استخراج شد. گلوكز پلاسما توسط روش گلوكز اكسيداز اندازه گيري شد. جهت تعيين بيان ژن هاي PGC- 1α،CS وP-53 از روش PCRReal time- و مقايسه گروه ها توسط آزمون آنواي يك طرفه با استفاده از نرم افزار Graph Pad Prism نسخه 8 در سطح آلفاي 0/05 استفاده شد. نتايج افزايش بيان ژنPGC-1α در گروه HIIT نسبت به گروه هايDC و NC به ترتيب (0/0001=P) و (0/001=P) معنادار بود. افزايش بيان ژنCS در گروه HIIT نسبت به گروه هاي DC( P =0/0001 ) و NC ( P= 0/009) معنادار بود. كاهش بيان ژنP- 53 در گروه HIIT نسبت به گروه هايDC وNC به ترتيب (0/0001=P) و (0/001=P) تفاوت معنادار داشتند. وزن و گلوكز در گروه HIIT كاهش معنادار داشتند. نتيجه گيري نتايج نشان داد با افزايش ژن هايPGC-1α،CS و با كاهش در بيان ژن P-53 در كارديوميوسيت موش هاي چاق ديابتي، متابوليسم انرژي كه در بيماران ديابتي بر اثر نقص ميتوكندري آسيب مي بيند را بهبود بخشد و احتمالا مي تواند كارديوميوپاتي ديابتي را بهبود بخشد.

Exercise training with different intensity regulates metabolism at the cellular level by regulating the expression of genes involved in mitochondrial biogenesis in diabetic patients. The aim of this study was to evaluate the effect of 4 weeks of high intensity interval training on the expression of PGC-1α, CS and p-53 genes in the cardiomyocytes of obese male rats with type 2 diabetes. Methods: The present study was an experimental one. Eighteen obese male diabetic rats were divided into three groups of six: high intensity interval training (HIIT), diabetic control (DC), healthy control (NC). Diabetes was induced in all groups except the healthy control group by streptozotocin (STZ) injection. After anesthesia, blood serum was obtained directly from their left ventricle and immediately extracted from their left ventricle. Plasma glucose was measured by glucose oxidase assay. To determine the expression of PGC- 1α, CS and P-53 genes, PCR-Real time method and group comparison were used by one-way ANOVA test with application 8 version graph pad prism at alpha level of 0.05. Results: The increase in PGC-1α gene expression in HIIT group compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.001) groups was significant. Increased expression of CS gene in HIIT group was significant compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.009) groups. Decreased expression of P-53 gene in HIIT group compared to DC (P = 0.0001) and NC (P = 0.001) groups were significantly different. Weight and glucose were significantly reduced in the HIIT group. Conclusion: The results showed that by increasing the PGC-1α, CS genes and decreasing the expression of P-53 gene in cardiomyocytes of obese diabetic rats, it improves the energy metabolism in diabetic patients due to mitochondrial deficiency and possibly it can improve diabetic cardiomyopathy.