بررسي نقش سياست‌گذاري‌هاي توليد و اشتغال (مطالعۀ موردي: صنايع نساجي)

فاقد عنوان لاتين

صنعت نساجي و پوشاك در ايران، ساليان اخير به دلايل گوناگون دچار نوساناتي در وضع بازار و توليد شده است؛ به‌گونه‌اي كه حتي برخي از شركت‌هاي بزرگ آن با ركود روبه‌رو و تا آستانۀ ورشكستگي پيش رفته‌اند. بهره‌گيري از ماشين‌آلات كهنه، كمبود نيروي انساني متخصص، واردات بي‌رويه، كمبود نقدينگي و قاچاق كالا به همراه برخي از مشكلات مربوط به قوانين بيمه و ماليات، از عمده معضلاتي است كه پيش روي صنعت نساجي ايران قرار دارد. با وجود مزيت‌هاي فراوان اين صنعت نظير اشتغال‌زايي بالا، نياز به سرمايه‌گذاري كم، ارزش افزوده بالا، ايجاد رضايت در جامعه و به تبع آن افزايش امنيت داخلي و سپس امنيت خارجي و همچنين فرصت‌هاي بسيار اين صنعت در ايران، مانند خيل افراد تحصيل كرده و آماده به كار، وجود منابع اوليه مثل پنبه و پتروشيمي، دسترسي به جمعيت زياد منطقه جهت بازار خارجي محصولات و... در حال حاضر اين صنعت از جايگاه والايي برخوردار نيست. اين پژوهش به دنبال بررسي سياست‌گذاري‌هاي توليد و اشتغال در صنعت نساجي با تأكيد بر امنيت داخلي جمهوري اسلامي ايران است. نتايج حاكي از آن است كه در واقع اتخاذ نسخه تازه‌اي از سياست‌گذاري در صنعت نساجي مي‌تواند تا حدود زيادي مشكلات توليد و اشتغال در جمهوري اسلامي ايران را مرتفع نمايد.

فاقد چكيده لاتين