عنوان مقاله :
مجاز عقلي يا حقيقت ادعايي؟ (تأمّلي در عنصر زيبايي‌بخش تشخيص)
عنوان به زبان ديگر :
Rational admissible or alleged Verity ”contemplation on the aesthetic element of personification”
پديد آورندگان :
حاتمي، حافظ دانشگاه پيام نور - گروه زبان و ادبيات فارسي
كليدواژه :
صنايع ادبي , اسناد مجازي , استعارة مكنيه , تشخيص , جان‌دارانگاري
چكيده فارسي :
صنعت ادبي تشخيص (شخصيت‌بخشي) يكي از صُوَر خيالي است كه دامنة مبحث و مصاديق آن در منابع مختلف بسيار گسترده، در‌هم و تا اندازه‌اي مبهم و مشكل‌آفرين است. اين عنصر زيبايي‌بخشِ سخن، در مطالعه و بررسي‌هاي متقدّمان ادب فارسي و عربي، اغلب ذيل مبحث اسناد مجازي و استعارة مكنيه و تخييليه گنجانده شده‌است. در پژوهش‌هاي معاصر نيز گسترة بحث آن با حفظ موقعيت پيشين، تا حدودي با اصطلاحات تازه‌تري چون استعارة كنايي و جان‌دارانگاري پيوند و در‌هم تنيدگي دارد. اين پژوهش كه به شيوة جمع‌آوري، اسنادي، توصيفي و تحليل محتوا ارائه مي‌شود، بر آن است كه با بررسي دقيق علمي، پيوند ديرباز صنعت تشخيص با ديگر فنون ادبي، ساختار و جايگاه مستقل آن را با بيان نمونه‌هايي از متون متفاوت ادبيات سنتي و معاصر نشان دهد. موضوعي كه سرانجام منتج به اين نكات مي‌شود كه: هر چند در آثار بلاغت فارسي تا حدود پنجاه سال اخير نامي از تشخيص نيامده، امّا اين صنعت از المفتاح سكّاكي خوارزمي و شروح آن گرفته تا آثار عبدالقاهر جرجاني و امثال آن تا ادبيات معاصر حضوري پر رنگ داشته‌است و با تعابير گوناگون مؤلّفه‌ها و مصاديق آن مورد توجّه و البتّه اغلب با خلط مبحث، ابهام و خدشه همراه بوده‌است.
چكيده لاتين :
The literary devices personification is one of the imaginative spheres which scope and subject matter in various sources is vast, entangled, and somewhat ambiguous and problematic. This aesthetic element of speech has been included in the study of contemporary Persian and Arabic literature, often under the figural Proportion and Imaginary metaphor. Contemporary research also extends its discussion by preserving its former position, partly with more recent terms such as Imaginary metaphor and animism. This research, which is presented as a way of collecting, documenting, descriptive and content analysis, seeks to scientifically investigate the long-standing link between the recognition industry with other literary techniques, its structure and its status by expressing examples of different texts of traditional and contemporary literature. Finally, although no mention has been made in the Persian rhetoric for about fifty years, the industry has ranged from Sakaki’s al-Meftah and its Descriptions and the works of Abdul Qahir Jarjani and the like to contemporary contemporary literature; Various interpretations of the components and their contexts have been noted and, of course, often confused with debate, ambiguity and defamation.
عنوان نشريه :
بلاغت كاربردي و نقد بلاغي
