جايگاه لفظ و معني در غزليات بيدل با رويكرد بلاغي

Status of form and meaning in the lyrics of Bidel with rhetorical approach

ميرزا عبدالقادر بيدل دهلوي يكي از بزرگترين شاعران سبك هندي است كه با بهره گيري از استعاره و تركيب هاي بديع و شگفت، توانسته است به جايگاه رفيعي در شعر و غزل دست يابد. اين شاعر بزرگ با بهره گيري از مفاهيم عرفاني و به مدد دانش ادبي و جوهر ذاتي شاعري، آثار فراواني از خويش به جا گذاشته است. دشواري طرز بيان، پيچيدگي معني، دشوار فهمي مضمون وكلآ ديرآشنايي در حوزه ي لفظ و معني از خصوصيات شعر بيدل محسوب مي شود. لفظ و معني از جمله مفاهيمي است كه در غزليات بيدل حضور چشمگيري دارد. بيدل درغزل هاي خود با زاويه هاي ديد گوناگون به اين مفاهيم مي پردازد. گاهي از عجز لفظ در بيان معاني بلند ذهني اش گله مند است و گاهي معني را از لفظ مي جويد و معتقد است بدون لفظ معني جلوه گر نمي شود. اين مقاله ديدگاه هاي مختلف بيدل وپربسآمدترين آن ها را درحوزه ي لفظ و معني مورد بررسي قرارمي دهد.

Mirza Abdul-Qadir Bidel Dehlavi is one of the greatest poets of Indian style that has achieved a high position in ghazal and poem by utilizing metaphor and fabulous, exquisite combinations. This Great poet has left plenty of writings by using mystical concepts and with the help of literary knowledge and nature of poetry. Difficulty of diction, complexity of meaning, difficulty of content's comprehension and generally hard to understand in content and context area are Bidel's Poems Characteristics. Content and context are concepts that have impressive presence in Bidel's ghazals. He has devoted his works to these concepts from different points of view. Sometimes he Complains about incapability of context in expressing his vast mental implications and sometimes he seeks meaning among words and believes that content has never appeared without context. This essay has been investigated in Bidel's different viewpoints specially the most frequent of them in content and context zone.