مطالعۀ تطبيقي كاربست آيين دادرسي سبز در محاكم ايران و مالزي

دادگاه سبز مدلي از شيوۀ دادرسي نوين مبتني بر استفادۀ كمتر از كاغذ است كه مي‌تواند در چابك‌سازي رسيدگي به پرونده‌هاي محاكم و تسهيل روابط حقوقي اصحاب دعوا، نقشي بسزا داشته باشد. به عبارتي، دادرسي الكترونيكي، استفاده از فناوري اطلاعات و ارتباطات به‌منظور دسترسي و تبادل اطلاعات ميان محاكم و اشخاص ذي‌سمت در پرونده‌هاي محاكم است كه مي‌تواند به ارتقاي رضايت شغلي قضات، كاركنان دادگستري و مراجعان بيانجامد. مكانيسم‌هايي همچون سيستم ويدئو‌كنفرانس يا پروژكتور، مديريت دعوا، سيستم ثبت دادخواست و نسخه‌برداري و سيستم تعيين نوبت رسيدگي در محاكم، از جمله روش‌هايي است كه به‌رغم استفاده در بسياري از كشورهاي جهان از جمله مالزي، سيستم حقوقي ايران موفق به بهره‌مندي لازم از آن نگرديده است. اين مقاله تلاش مي‌كند تا به مدد روش تحليل انتقادي، با تطبيق دادرسي الكترونيكي در كشورهاي ايران و مالزي، مشكلات كنوني و پيش روي به‌كارگيري چنين مكانيسمي را در ايران مورد مداقۀ حقوقي قرار دهد.