پي‌جويي مقاومت خردل وحشي (Sinapis arvensis L.) به تري‌بنورون-متيل و تهيه نقشه پراكنش آن در مزارع گندم رامهرمز

به‌منظور پي‌جويي مقاومت در توده هاي خردل وحشي نسبت به ‌تري بنورونمتيل در مزارع گندم شهرستان رامهرمز مطالعه اي طي سال هاي 1397-1396 با استفاده از آزمايش هاي گلداني در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي خوزستان انجام شد. در اين مطالعه، 22 توده خردل وحشي مشكوك به مقاومت به علف‌كش‌ تري‌بنورونمتيل از مزارع گندم  شهرستان رامهرمز جمع آوري گرديد. يك توده حساس نيز از مزارعي كه هيچ گونه سابقه سمپاشي نداشتند جمع آوري شد. آزمايش هاي گلداني در دو مرحله شامل غربال اوليه توده ها با استفاده از دُز توصيه شده تري‌بنورونمتيل (15 گرم ماده موثر در هكتار) و سپس آزمون دٌزپاسخ در مورد توده‌هاي مقاوم انجام شد. نتايج آزمايش غربال اوليه بر اساس سيستم رتبه‌بندي ادكينز و موس نشان داد كه نُه توده (B، C، H، P، S، T، U، W، و X) قطعاً مقاوم (RRR)، ده توده (A، E، F، G، K، L، M، O، Q و R) احتمالاﹰمقاوم (PR يا RR)، و سه توده (D، N و Y) حساس (S) و يا مشكوك به مقاومت (R?) به تري‌بنورونمتيل بودند. مقدار علف‌كش مورد نياز براي 50 درصد كاهش وزن خشك مقاوم‌ترين توده (W) و توده حساس (Z) به‌ترتيب به‌ميزان 55.60 و 6.80 گرم ماده موثر در هكتار محاسبه شد كه بر اساس حدود اطمينان محاسبه شده اختلاف معني‌داري با يكديگر داشتند. شاخص درجه مقاومت توده ها بر اساس اندازه‌گيري وزن خشك و درصد بوته‌هاي زنده‌مانده به ترتيب بين 810.17/1 و 708.60/2 محاسبه شد. ترسيم نقشه پراكنش مزارع آلوده به توده هاي مقاوم خردل وحشي با استفاده از سامانه سيستم اطلاعات جغرافيايي نشان داد كه اغلب توده هاي مقاوم در مناطق شرق و جنوب شرقي شهرستان رامهرمز پراكنده اند.