تأثير روش تدريس كلاس واژگون بر پيشرفت تحصيلي و نگرش دانش‌آموزان در درس رياضي

پژوهش حاضر با هدف تعيين تأثير روش تدريس كلاس واژگون بر پيشرفت تحصيلي و نگرش دانش‌آموزان در درس رياضي در ناحيه 3 شهر اصفهان انجام گرفت. پژوهش از نظر هدف كاربردي و از لحاظ روش از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش‌آموزان پسر پايه هفتم دوره متوسطه اول ناحيه 3 شهر اصفهان در سال تحصيلي 98-1397 تشكيل مي‌داد. نمونه‌گيري در پژوهش حاضر، به‌صورت نمونه‌گيري در دسترس بود گروه آزمايش در يك دوره آموزشي 10 جلسه‌اي به روش كلاس واژگون شركت كردند ولي گروه كنترل در طي اين 10 جلسه به روش معمول سنتي آموزش ديدند. براي سنجش پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان، از معدل نمراتي كه دانش‌آموزان، از آزمون پيشرفت تحصيلي در درس رياضي، ساخته شده توسط پژوهشگر كه پيش و پس از مداخله اجرا شد، كسب كردند و براي سنجش نگرش به درس رياضيات، از پرسشنامه نگرش سنج رياضيات آيكن (1979) استفاده شد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌هاي اين پژوهش پس از كسب اطمينان از عدم تخطي از مفروضه‌هاي لازم از روش تحليل كوواريانس استفاده شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه تدريس به روش كلاس واژگون بر پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان مؤثرتر از روش سنتي بوده است، اما تفاوت نگرش دانش‌آموزان به درس رياضي در دو گروه به لحاظ آماري معنادار نبوده است؛ بنابراين برنامه‌ريزي براي اجراي روش كلاس واژگون در دبيرستان‌ها مي‌تواند در بهبود پيشرفت تحصيلي در درس رياضيات مؤثر باشد.