سنجش ميزان آمادگي سازماني جهت پياده‌سازي مديريت دانش (مورد مطالعه: يك دانشگاه نظامي)

در دهه‌هاي اخير، مديريت دانش، به يك الزام رقابتي در سازمان‌ها تبديل شده است. باوجوداين، اگر زيرساخت‌هاي مناسب براي پياده‌سازي چنين فرآيندي فراهم نباشد، حاصلي جز شكست و اتلاف منابع در پي نخواهد داشت. بنابراين ضروري است سازمان‌ها قبل از هر اقدامي، عوامل مؤثر در آمادگي پياده‌سازي مديريت دانش را شناسايي نمايند. در همين راستا، هدف اصلي اين تحقيق، سنجش ميزان آمادگي سازماني جهت پياده‌سازي مديريت دانش در يك دانشگاه نظامي است. نوع پژوهش ازنظر مباني فلسفي اثبات گرايانه، به لحاظ هستي‌شناسي واقع‌گرايانه و ازنظر جهت‌گيري‌هاي اصلي، يك پژوهش كاربردي است. ازاين‌رو ابتدا ادبيات مرتبط مرور گرديد و سپس بر اساس يك مدل مفهومي جامع از عوامل، پژوهش صورت گرفت. درنهايت ميزان آمادگي اين عوامل در يك دانشگاه نظامي با استفاده از آزمون ميانگين يك جامعه موردسنجش قرار گرفت و اولويت و ارجحيت آمادگي هر عامل موردبحث قرار گرفت. بر اساس نتايج حاصله، عامل مديريت به‌عنوان مؤثرترين سازه در آمادگي پياده‌سازي مديريت دانش شناخته شد. همچنين مشخص شد كه عامل منابع انساني بيشترين آمادگي و ساختار دانشگاه كمترين آمادگي را در پياده‌سازي مديريت دانش در دانشگاه موردمطالعه دارند.