عنوان مقاله :
سازوكارهاي تضمين حقوق بنيادين بشر در نظام حقوقي عمومي ايران
عنوان به زبان ديگر :
Mechanisms for Guaranteeing Fundamental Human Rights in the Iranian Public Legal System
پديد آورندگان :
كاظمي، پريسا دانشگاه آزاد اسلامي واحد مراغه، مراغه، ايران , بشيري، اكبر دانشگاه آزاد اسلامي واحد مراغه، مراغه، ايران
كليدواژه :
حقوق بنيادين , حقوق بشر , حق آزادي , تعيين سرنوشت , شكنجه , رويه قضايي عادلانه
چكيده فارسي :
نسل كشي ها و كشتار دسته جمعي كه در جنگ جهاني دوم رخ داد، تلنگري بود بر ساختار جهان تا راهبردهاي اساسي تري براي حمايت از حقوق افراد در زمان صلح و جنگ انديشيده شود. از زمان تصويب اعلاميه جهاني حقوق بشر، اصل مهم حمايت از جايگاه انسان و مقام بشر به وسيله اعلاميه ها و كنوانسيونهاي گوناگوني تصويب شد كه گاه حاوي قوانين و مواضع تحديدكنندۀ سيستم هاي حاكميتي براي احقاق حقوق عامه افراد جامعه بود. سازوكارها و قواعد حقوق بنيادين بشر در ايران در ساختاري غيرنظام مند با قوانين و مواد گوناگون در قانون اساسي كشور آمده است، اما الزام به رعايت آن نياز به تحليل نظام ديني جامعه دارد زيرا جامعه و باورهاي اعتقادي اسلام آن را قبول ندارد و با سازوكارهاي ديني مستقل قانون گذار ايراني در اين زمينه قدم برداشته شده است.
چكيده لاتين :
The events and genocides and massacres that took place during World War II were a
turning point in the structure of the world to address basic strategies for protecting
the rights of individuals in both peacetime and wartime. With the drafting of the
Declaration of Human Rights on December 10, 1948, that is, December 1327, it can
be explicitly argued that this declaration was a turning point in supporting the
institutional structure of societies. Since the enactment of the Universal Declaration
of Human Rights, an important principle of protection of human dignity and human
dignity has been enshrined in numerous declarations and conventions, sometimes
containing restrictive laws and positions against the system of government for the
realization of public rights. But what can be said about the mechanisms of
fundamental human rights in Iran is that these rules are in an unsystematic structure
with various laws and articles in the country's constitution. But the obligation to
observe it is something that needs to be analyzed by the religious system of the
society, which the society and the beliefs of Islam do not accept, and the Iranian
legislature has taken steps in this field with independent religious mechanisms.
عنوان نشريه :
مطالعات حقوق بشر اسلامي
