كاربست رهيافت هستي‌شناسي در تربيت توحيدي از منظر قران كريم

فاقد عنوان لاتين

بر اساس آموزه‌هاي قرآن كريم كه موثّق‌ترين منبع شناخت خداوند سبحان است، توحيد اساس و مبناي حيات واقعي انسان است و شرك كه نقطة مقابل آن مي‌باشد، بزرگترين ظلم و گناه نابخشودني تلّقي مي‌شود. هستي‌شناسي توحيدي كه از ميراث آموزه‌هاي وحياني بهره‌ مي‌برد رقيب و بديلي كارآمد، در برابر هستي‌شناسي‌هاي پوزيتيويستي، مادي‌گرايانه‌ و نيهيليسمي است. اين نوع از هستي‌شناسي‌ها از آن‌جا كه حقيقت عالم صغير و كبير را به ‌افق طبيعت و عالم مادي تنزّل داده‌اند، هرگز قادر نيستند و نمي‌توانند از تربيت انسان سخن‌بگويند؛ بلكه تربيت انسان موحّد، در صورتي كه بر بنياد هستي‌شناختي توحيدي استوار گردد، آدمي، حيّ متألّه‌اي خواهد بود كه صورت و سيرت خود را به گونه‌اي كامل درمي‌يابد. مسأله اصلي اين پژوهش كه با عنوان «كاربست رهيافت هستي‌شناسي در تربيت توحيدي از منظر قران كريم» آمده است، چگونگي تبيين عناصر هستي‌شناسي‌‌اي است كه معطوف به تربيت و هدايت انسان براي رسيدن به كمال و دستيابي به حيات طيّبه موعود قرآن كريم مي‌باشد. در اين مقاله با رويكرد تحليلي توصيفي، و با استناد به قرآن كريم، در توصيف و ترسيمي واقع‌نگر از هستي، به اهم مباني هستي‌شناختي توحيدي، در عرصة «خداشناسي و جهان‌شناسي»، كه منطقاً مباني تربيت توحيدي تلقّي مي‌شود، پرداخته شده است. در تأييد تناسب و تلائم گزاره‌هاي توصيفي و تجويزي هستي‌شناختي با آموزه‌هاي قرآني، از بيانات تفسيري و تبييني برخي از مفسران و صاحب‌نظران حوزه علوم ديني و متون وحياني وام‌ گرفته شده است. بر اساس يافته‌اي اين پژوهش، خداوند به عنوان منبع و مبدأ تمام خيرات، و جهان هستي، به عنوان آيت حق و صحنة مواجهه انسان با حقيقت الهي است، در اين افق، نياز و فقر ذاتي انسان در مراتب مختلف توحيد ذاتي، صفاتي و افعالي بر وي كشف و آشكار مي‌گردد. ثمرة اين پژوهش، حصول ادراك و فهم صحيح انسان از موقعيت خود در عالم امكان، به عنوان موجودي وابسته و متعلق به ربّ بي‌نياز، است كه در ساية توحيد ربوبي، رسيدن وي به مقصد نهايي كمال و قرب الهي تصعيد و تسريع مي‌شود.

فاقد چكيده لاتين