واكاوي مباني كلامي حجيت ظن مطلق درعلم اصول فقه

Analysis of the Theological Principles of the Authority of Absolute Suspicion in the Science of the Principles of Jurisprudence

مبحث حجيت ظن مطلق در عصر غيبت از موضوعات كاربردي است كه دراجتهاد و استنباط احكام نقش بسزايي دارد و به مثابه معركه الاراء دربين اصوليين از زمان هاي سابق بوده وهست، و از آنجايي كه اين مسئله برزخ ميان كلام و اصول فقه است، ضرورت ايجاب نمود كه مباني كلامي اين مسئله در اصول فقه به جهت تقويت حجيت ظن مطلق واكاوي شود؛ ازاين رو اين نوشتار با بررسي سه مبنا از مباني مهم كلامي، يعني حسن و قبح عقلي، جامعيت اسلام و جاودانگي احكام اسلام در صدد تحليل و تطبيق آن با حجيت ظن مطلق در علم اصول فقه بوده و با روش توصيفي- تحليلي كه اين در اين نوشتار دنبال شده، دستاورد آن عبارت است از حجيت بي قيد و شرط ظن مطلق، بويژه در زماني كه دست امت از امام معصوم كوتاه است و ما در زمان انسداد به سر مي بريم.

The issue of the theological principles of the authority of absolute suspicion in the Occultation is one of the practical issues with a significant role in ijtihad and inference of rulings and has been and is as a battle of opinion among the Usulis, and since this issue is the boundary between theology and the principles of jurisprudence, necessitated that the theological foundations of this issue be examined in the principles of jurisprudence in order to strengthen the authority of absolute suspicion; Therefore, the current paper aims at investigating the authority of absolute suspicion in the science of the principles of jurisprudence. This is a descriptive-analytical paper. The findings indicate the unconditional authority of absolute suspicion, especially when the Ummah is deprived of the presence of the Infallible Imam.