جايگاه عقل و عشق از ديدگاه مولوي در مثنوي

The interaction of reason and love from Rumi's point of view in Masnavi

مولوي با اشعار شورانگيز خود نداي عاشقي سر داده ‌است و پيشرو عشق در ادب فارسي است. عشق نيروي عظيمي است كه در جان مولانا رسوخ مي‌كند. عقل و عشق از مباحث بسيار مهم در مثنوي مولاناست. بررسي عقل و عشق در مثنوي مولوي در خور توجه است. حكيمان مي گويند امتياز انسان به عقل است اما عرفا امتياز انسان را به عشق مي‌دانند. در اين مقاله كوشش مي‌شود نظر مولوي دربارة عقل و عشق و رابطه آن دو بررسي شود. مولانا نه تنها عقل ستيز نيست، بلكه بهترين ستايش¬ها را از عقل به دست داده و مخالفت او با عقل فلسفي است. اما از آن‌جا كه اين نعمت الهي در دست عده¬اي عامل اختلاف بين مردم شده و به جاي راهنمايي و هدايت آن‌ها خود ابزار تباهي جامعه گرديده ‌است، با آن به ستيز برخاسته و در واقع عقل¬ستيزي او نوعي واكنش اجتماعي و حاكي از يك نظام انديشگي والاست كه مي¬خواهد عقل را از بند نفس خلاص كند در اين مقاله، با تكيه بر مثنوي معنوي مولوي، جايگاه عقل و عشق به شيوۀ كتابخانه‌اي مورد بررسي و واكاوي قرار گرفته است.

Rumi has called for love with his joyous poems and is the leader of love in Persian literature. Love is a great force that permeates Rumi's soul. Wisdom and love are very important topics in Rumi's Masnavi. It is noteworthy to study Rumi's intellectual level of reason and love. The sages say that man's privilege is to reason, but mystics consider man's privilege to be love. In this article, an attempt is made to examine Rumi's view on reason and love and the relationship between the two. Rumi is not only irrational, but he has received the best praise from reason and his opposition to philosophical reason. But since this divine blessing has become the cause of discord among the people and instead of guiding and guiding them, it has become a tool for the destruction of society, it has been opposed to it, and in fact, its irrationality is a kind of social reaction and indicates It is a sublime system of thought that seeks to free the intellect from the shackles of the soul..