وجه هرمنوتيك زبان در انديشه هايدگر و امكان گذار از طرح سوبژكتويستي شناخت

Hermeneutic approach to language in Heidegger's thought and the possibility of passing from the subjectivistic project of knowledge

هايدگر از جمله فيلسوفاني است كه در فلسفة خود بيش‌ترين كوشش‌ها را در جهت گذار از طرح معرفت‌شناختي سوبژكتيويسم به انجام رسانده است. او مساعي خود در باب اين مسئله را از وجوه گوناگوني ‌پي‌گيري كرده است. اين مقاله اما به طور خاص درصدد است تا چگونگي گذار هايدگر از سوبژكتيويسم را از منظر «زبان» و در انديشة متقدم و متأخر او بررسي كند. از همين‌رو، نخست مؤلفه‌هاي اصلي طرح سوبژكتيويستي شناخت را بررسي و تحليل خواهيم كرد؛ سپس به كمك بصيرت‌هايي كه هايدگر در آثار خود در مورد زبان به دست داده است، هم‌چون در نظر گرفتن زبان به عنوان يك اگزيستنسيال براي دازاين، بازتعريف مفاهيمي چون حقيقت به‌مثابه ناپوشيدگي و لوگوس به‌مثابه گفتار، و هم‌چنين تاكيد بر نسبت ميان زبان و وجود كه به نحو تاريخي تعين مي‌يابد، مي‌كوشيم مدعاي خود را موجه سازيم. مدعا آن است كه طرح معرفت‌شناختي سوبژكتيويسم كه شناخت را صرفاً بر اساس فعاليت محض سوبژكتيويته تبيين مي‌كند و از وجه هرمنوتيك زبان و نقش آن در گشايش، انكشاف و شناخت‌پذير كردن موجودات غفلت مي‌ورزد نمي‌تواند تصويري درست از نحوة دسترسي انسان به جهان به دست دهد.

Heidegger is one of the philosophers who has made the most effort in his philosophy to pass from the epistemological project of subjectivism. He has pursued his own efforts on this issue in various aspects. This paper, however, specifically seeks to examine Heidegger's passing from subjectivism from a language aspect in his early and later thought. Therefore, we will first study and analyze the main components of the subjectivist project of knowledge. Then, with the insights that Heidegger has given in his work on language, such as considering language as an existential for Dasein, redefining concepts such as truth as unconcealment and logos as discourse, as well as emphasizing the relation between language and being that Historically determined, we try to justify our claim. It is argued that the epistemological project of subjectivism, which explains knowledge only on the basis of pure subjective activity, and neglects the hermeneutical aspect of language and its role in opening, disclosure and intelligibility of beings, cannot give a proper picture of how human access to the world is.