مطالعه تطبيقي مديريت وضعيت‌ اضطراري مخل بهداشت و سلامت عمومي؛ مطالعه موردي بيماري كرونا (كويد-19)

Comparative study of management of emergency state of public health; Case study of Coronavirus (COVID-19)

هر زمان كه نظم عمومي يك دولت به جهت اختلال در امنيت، بهداشت و ارايه خدمات عمومي با مخاطره كلي مواجه شود، دولت‌ها از ابزارهايي براي پيشگيري، مديريت، كاهش و جبران خسارات وارده استفاده مي‌كنند كه اين ابزارها تحت رژيم وضعيت اضطراري (استثنائي) در سطوح مختلف اعمال مي‌شود. از نمونه‌هاي فراگير اعمال اين رژيم حقوقي به اواخر سال 2019 و به جهت شيوع بيماري كويد 19-موسوم به كرونا ويروس برمي‌گردد. مطابق الگوهاي متنوعي كه از اِعمال اين شرايط وجود دارد ملاحظات متعدد حقوقي از جمله حاكميت قانون، اصل تناسب، اثربخشي و ... از لحظه ايجاد و اعمال محدوديت‌ها تا زمان مديريت و رفع بحران وجود دارد. در اين مقاله با توجه به ماهيت پاندومي بيماري كرونا و رفتارهاي اجتماعي به اين سوال پرداخته شده است كه «كشورها براي مقابله با بحران‌هاي ناشي از عوامل مخاطره‌آميز مخل سلامت عمومي بويژه در خصوص بيماري كرونا در راستاي برقراري وضعيت‌هاي اضطراري، از كدام الگوها براي استقرار محدوديت‌ها و مجازات‌ها استفاده كرده‌اند؟». نتايج اين مقاله نشان مي‌دهد كه كشورها از سه الگوي محدوديت خفيف، متوسط و قوي بر اساس دو روش قانونگذاري خاص و يا تبعيت از الزامات عمومي استفاده كرده‌اند.

Whenever the public order of a state is endangered due to disturbances in security, health and public services, governments use tools to prevent, manage, reduce and compensate for the damage caused by these emergency (urgent situation) regimes in Different levels are applied. One of the most common examples of the application of this legal regime dates back to the end of 2019 due to the outbreak of the disease called coronavirus which was first applied by China and then by other countries of the world due to the spread of this virus. According to the various models that exist from the application of these conditions, there are numerous legal considerations, such as the rule of law, the principle of proportionality, effectiveness, etc., from the moment of creating and applying restrictions to the time of crisis management and resolution. Given the pandemic nature of Coronavirus disease and social behaviors, this article addresses the question of “which models for imposing restrictions and punishments on countries in response to crises caused by risk factors that are detrimental to public health, especially Coronavirus disease?” The results of this article show that countries have used three models of mild, moderate and strong (authoritarian) constraints based on two specific legislative methods or compliance with general requirements regarding the state of emergency to deal with coronary heart disease. The research method in this article is descriptive-analytical.