اثربخشي بازي‌درماني بر كاهش اضطراب اجتماعي و افزايش هوش هيجاني كودكان داراي اختلال حسي حركتي

Effectiveness of Play on Reducing Social Anxiety and Increasing the Emotional Insight of Children with Impairment Sensory-motor

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازي‌درماني بر كاهش اضطراب اجتماعي و افزايش هوش هيجاني كودكان داراي اختلال حسي- حركتي مقطع ابتدايي شهر اراك بود. روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي از نوع پيش‌آزمون- پس‌آزمون و پيگيري 2 ماهه مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش را كليه كودكان داراي اختلالات حسي و حركتي 8 تا 11 ساله شهر اراك كه در سال تحصيلي 98-1397 خدمات آموزشي و توانبخشي دريافت مي‌كردند، تشكيل مي‌‌دهند (150= N). براي نمونه گيري 26 نفر از دانش‌آموزان داراي اختلالات حسي و حركتي كه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج ‌به‌عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمايشي و كنترل جايگذاري شدند. گروه آزمايش تحت مداخله هشت‌جلسه‌اي بازي‌درماني به شيوه جلسه‌هاي گروهي 70 دقيقه‌اي هفتگي قرار گرفت و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. در اين پژوهش به منظور جمع‌آوري داده‌ها از مقياس اضطراب اجتماعي واتسون و فرند و پرسشنامه هوش هيجاني شيرينگ استفاده شد. براي انجام تجزيه و تحليل داده‌هاي پژوهش از آزمون تحليل كوواريانس با اندازه‌گيري مكرر استفاده شده است. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس با اندازه‌گيري مكرر نشان داد كه بازي‌درماني مي‌‌‌تواند موجب كاهش اضطراب اجتماعي و افزايش هوش هيجاني كودكان داراي اختلال حسي- حركتي شود (001/0≥P). نتيجه‌گيري: اين نتايج، كاربردهاي باليني مستقيم و ضمني مهمي‌ در زمينه پيشگيري و بهبود هوش هيجاني و كاهش اضطراب اجتماعي كودكان كم‌توان جسمي‌‌- حركتي دارد.

Objective: The purpose of this study was to investigate the effectiveness of play therapy on reducing social anxiety and increasing emotional insight in children with sensory-motor disorder in elementary school of Arak. Method: The method of this quasi-experimental research was pre-test, post-test and 2-month follow-up. The statistical population consisted of all children with sensory and motor disorders in Arak City who received educational and rehabilitation services in the academic year 2018-2019. The sample consisted of 26 students with sensory and motor disorders who were selected by simple random sampling method and divided into experimental and control groups. The experimental group received an eight-session intervention in 70 minute weekly sessions and the control group did not receive any intervention. Watson and Freund's Social Anxiety Scale and Shiring Emotional Insight Questionnaire were used to collect the required data. Repeated measures analysis of covariance was used to analyze the data. Results: The results of repeated measures analysis of covariance showed that play therapy can decrease social anxiety and increase emotional insight in children with sensory-motor disorder (P≤0/001). Conclusion: The results have important direct and implicit clinical applications in improving emotional insight and reducing social anxiety in children with physical and motor disabilities.