اثربخشي واقعيت‌درماني گروهي بر افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران ديابت نوع‌ دو

The Effectiveness of Group Reality Therapy on Depression, Anxiety and Stress in Diabetes2 Patients

مقدمه: ديابت نوع دو يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي متابوليك مزمن و پيشرونده در دنيا است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي واقعيت‌درماني گروهي بر افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران ديابت نوع دو انجام شد. روش: پژوهش حاضر نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل و دوره پيگيري بود. جامعه آماري شامل افراد مبتلا به ديابت نوع‌ دو شهر يزد در سال 1398 بود. با روش نمونه‌گيري در دسترس، 22 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 11 نفري (آزمايش و گواه) جايگزين شدند. شركت‌كنندگان به پرسشنامه‌ استاندارد اضطراب، استرس و افسردگي لاويبوند، در مراحل پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري پاسخ دادند. گروه آزمايش مداخله واقعيت‌درماني را طي دو ماه در 8 جلسه 90 دقيقه‌اي دريافت نمودند. در پايان نيز داده‌هاي پژوهش با روش تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و در سطح معني‌داري 05/0 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمرات افسردگي، اضطراب و استرس گروه آزمايش نسبت به گروه گواه، در مرحله پس‌آزمون كاهش معناداري پيدا كرده و اين كاهش در مرحله پيگيري پايدار مانده است (001/0>p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج پژوهش، واقعيت‌درماني گروهي مي‌تواند به‌عنوان يك روش مداخله‌اي مؤثر در كاهش مشكلات روانشناختي افراد ديابت نوع دو موردتوجه قرار گيرد.

Objective: diabetes2 is one of the most common chronic and progressive metabolic diseases in the world. The purpose of this study was to evaluate The Effectiveness of Group Reality Therapy on Depression, Anxiety and Stress in Type 2 diabetes patients. Method: This study was a quasi-experimental study using a pretest-posttest-control design with a control group. The statistical population consisted of all type 2 diabetics in Yazd in 1398. Using convenience sampling method, 22 individuals were selected and randomly divided into two groups (experimental and control). Participants responded to the standard Levibond Anxiety, Stress and Depression Inventory in pre-test, post-test and follow-up. The experimental group received group reality therapy for two months, two sessions per week for 8 months, 90 minutes. Finally, the data were analyzed by repeated measure at the significant level of 0.05. Findings: The results showed that the mean scores of depression, anxiety and stress in the experimental group were significantly decreased in the post-test compared to the control group and this decrease remained stable at the follow-up (p <0.001). Conclusion: Based on the results of this study, group reality therapy can be considered as an effective intervention method in reducing the psychological problems of type 2 diabetes mellitus