درآمدي بر مناسبات دولت و جامعه در ايران معاصر ازمنظر اخلاق جامعه شناسي مالي

مقاله حاضر در تحليل نظري مناسبات بين دولت وجامعه را مورد بررسي قرار مي دهد. در تاريخ معاصر ايران دولت به خاطر ماهيت مستقل و فراطبقاتي اش هم از بابت خاستگاه و هم از نظر ماهيت و همچنين عملكرد، اساس متفاوتي با جوامع اروپايي دارد. با توجه به تحولات سياسي- اجتماعي ايران معاصر، بخصوص از تاريخ دستيابي به درآمدهاي نفتي، دولت در ايران به عنوان قدرتي برتر بر طبقات خاص خود تكامل يافت. به تعبيري ديگر استقلال دولت نه در وضعيت رقابت نيروهاي اجتماعي و توازن طبقاتي بلكه در بستري از ضعف طبقات و گروه هاي اجتماعي، امكان بروز و فعاليت يافت. در اين شرايط نظريات مختلفي در بررسي ساخت دولت در ايران و نسبتش با جامعه شكل گرفته است. به كارگيري رهيافت جامعه شناسي مالي در بررسي ماهيت دولت در ايران، نه تنها روابط دولت و جامعه تبيين بهتري مي يابند بلكه توجه به اين يافته ها باعث خواهد شد دلايل توسعه نيافتگي ايران نه در گذشته اي دور و نامعلوم بلكه در واقعيات اقتصادي، سياسي و اجتماعي امروز ايران جستجو شود و ارايه راهكارهاي توسعه جنبه هاي واقع گرايانه تر بيشتري بيابد. در بررسي مناسبات بين دولت وجامعه با عنايت به اينكه دولت و ساختارهاي اجتماعي به يكديگر شكل مي دهند، بررسي الگوهاي پايدار روابط ساختار دروني و بيروني دولت اهميت دارد. در اين مقاله در صدد است تا با نگاهي بر چارچوب هاي نظري پزوهش، استدلال كنيم كه رهيافت جامعه شناسي مالي بهتر مي تواند به تبيين روابط دولت و جامعه در ايران معاصر بپردازد.