طراحي الگوي ارتقاء كيفيت پژوهش در نظام آموزش عالي ايران

هدف مقاله حاضر طراحي الگوي ارتقاء كيفيت پژوهش در نظام آموزش عالي ايران است. اين پژوهش با استفاده از رويكرد پژوهش كيفي و تحليل تم، به مطالعه و طراحي الگوي ارتقاء كيفيت پژوهش در نظام آموزش عالي ايران پرداخته است. جامعه آماري پژوهش حاضر را صاحب نظران و متخصصان و اعضاي هييت علمي تشكيل دادند كه از طريق نمونه گيري هدفمند تعداد 12 نفر از اعضا انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از مصاحبه عميق و جهت تحليل داده ها از تكنيك تحليل موضوعي (تم) استفاده شد. روايي يافته هاي پژوهش با استفاده از روش هاي بازبيني توسط اعضا، بررسي همكار، مشاركتي بودن پژوهش تضمين گرديد. همچنين به منظور سنجش پايايي كدگذاري هاي انجام شده، از روش هاي پايايي بازآزمون و توافق درون موضوعي استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد كه ابعاد و مولفه هاي ارتقاء كيفيت پژوهش در نظام آموزش عالي ايران شامنل (نظارت سازماني، تجهيزات فيزيكي، پژوهشگران متخصص، منابع به روز، اهداف روشن، حمايت سازماني، كاربردي بودن پژوهش و ارتقاء مراكز آموزشي) است و شاخص هاي ارتقاء پژوهش شامل تربيت پژوهشگر، جلوگيري از سرقت علمي، اصلاح ساختار و قوانين دانشگاه، رعايت عدالت و توجه به نيازها مي باشد.