بررسي اصول اخلاقي و حقوقي زيست محيطي در قراردادهاي نفتي

وخامت و عواقب زيان بار بهره برداري بي رويه از طبيعت و محيط زيست و پيدايش انواع آلاينده ها، حيات انسان و ساير موجودات كره زمين را به مخاطره انداخته است و توسعه بدون برنامه ريزي همه جانبه كه باعث تخريب و آلودگي محيط زيست بوده، علاقمندان به محيط زيست را به مباني نظري تعيين كننده تعامل انسان با طبيعت از جمله اخلاق سوق داده است. توجه و رعايت اصول اخلاق زيست محيطي كه نظر به آرمان هاي اخلاق الهي داشته باشد و در عين حال توسعه و رونق اقتصادي را نيز در برگيرد، جدي تر از هر زمان ديگر است به طوري كه تبيين نظريه اخلاق زيست محيطي مناسب، از ضروريات حفاظت و بهره برداري از محيط زيست محسوب مي گردد. محيط زيست عبارت است از هر چيزي كه در اطراف ما وجود دارد كه روي ما اثر مي گذارد و نيز ما مي توانيم روي آنها اثر بگذاريم. از منظر اسلام مي توان به اصولي اشاره كردكه مهم ترين آنها از اين قرارند: عدالت در محيط زيست، آباداني محيط زيست، مراقبت از محيط زيست و جلوگيري از تخريب و آلودگي محيط زيست، بررسي اثرات مخرب طرح هاي توسعه، مصرف بهينه، بهداشت محيط، ايجاد سيستم بازيافت و... با توجه به جايگاهي كه صنعت نفت در جهان امروز پيدا كرده است نبايد از حيطه نظارت دور شده و از صدمات آن به انسان و محيط زيست غافل بود بلكه بايد به دنبال راه حل هايي براي كاهش اين آسيب ها باشيم. امروزه پالايشگاه ها ميليون ها آلاينده در هوا منتشر مي كنند كه خطري جدي براي سلامت انسان و محيط زيست مي باشد. در اين مقاله ضمن توجه به اصول اخلاقي و حقوقي زيست محيطي، رعايت ملاحظات زيست محيطي در قراردادهاي نفتي و موضع قوانين و مقررات ايران در اين خصوص بررسي مي شود.