اثربخشي درمان پردازش شناختي بر تنظيم شناختي هيجان و رشد فردي فرزندان خانواده هاي شاهد و ايثارگر

The Effectiveness of Cognitive Processing Therapy on Cognitive Regulation of Emotion and Personal Growth of Children of Shahed and Isargar Families

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان پردازش شناختي بر تنظيم شناختي هيجان و رشد فردي فرزندان خانواده-هاي شاهد و ايثارگر بود. روش: پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با پيش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه با پيگيري يك ماهه بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه فرزندان خانواده‌هاي شاهد و ايثارگر بود كه در سال تحصيلي 1399-1398 در مدارس متوسطه دوم شاهد و دانشگاه ياسوج مشغول به تحصيل بودند. 70 نفر از فرزندان شاهد و ايثارگر داوطلب مشاركت در پژوهش به پرسشنامه هاي تنظيم شناختي هيجان گارنفسكي و همكاران (2002) و رشد فردي روبيتچك (1998) پاسخ دادند كه پس از غربالگري 30 نفر انتخاب و در گروه آزمايشي پردازش شناختي (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) به صورت تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 12 جلسه 90 دقيقه اي تحت مداخله درمان پردازش شناختي رسيك، نيشيس، ويور، آستين و فيوئر (2007) قرار گرفت،. داده ها با استفاده از تحليل واريانس مختلط اندازه هاي مكرر تحليل شد. يافته‌ها: نتايج حاكي از تأثير درمان پردازش شناختي بر تنظيم هيجاني راهبرد انطباقي (6/70 =F، 0/015=P)، تنظيم هيجان راهبرد غيرانطباقي (15/71 =F، 0/001=P) و اقدام به رشد فردي (5/14 =F، 0/031=P) در مرحله پس‌آزمون و پايداري اين تأثير در مرحله پيگيري بود. نتيجه‌گيري: از آنجا كه درمان پردازش شناختي تنظيم هيجاني رشد فردي را ارتقاء مي‌دهد؛ بنابراين براي بهبود تنظيم شناختي هيجان و رشد فردي در فرزندان خانواده‌هاي شاهد و ايثارگر مي‌توان از آن استفاده كرد.

Aim: This study aimed to determine the effectiveness of cognitive processing therapy on cognitive regulation of emotion and personal growth of children of Shahed and Isargar families. Method: The present study was quasi-experimental with experimental and control groups and pretest-posttest design with one-month follow-up. The statistical population of this study was 135 children of Shahed and Isargar families of Shahed Secondary School and Yasouj University. After screening using the Cognitive Emotion Regulation questionnaire of Garnefski et al (2002) and Robitsckek,s Personal Growth(1998), 30 people were selected and in the experimental group of cognitive processing (n = 15) and the control group (n = 15) were randomly replaced. The experimental group underwent 12 sessions of 90-minute cognitive processing intervention by Ressick, Nishis, Weaver, Austin, and Fauer (2007); Then both groups were evaluated in three stages of pre-test, post-test, and follow-up by cognitive emotion regulation questionnaires and personal growth. Data were analyzed using repeated measures mixed variance analysis. Results: The results showed the effect of cognitive processing therapy on the emotional regulation of adaptive strategy (P=0.015, F = 6.70), emotion regulation of non-adaptive strategy (P=0.001, F = 15.71), and individual growth intervention (p=0.031, F = 5.14) in the post-test stage and the stability of this effect was in the follow-up stage. Conclusion: Since cognitive processing, therapy promotes emotional regulation of personal growth; therefore, it can be used to improve the cognitive regulation of emotion and personal growth in children of Shahed and Isargar families.